Reisverslag 4: La Paz–Cusco–Machu Picchu-Arequipa

Onze reis zit er helaas bijna op. Wij zijn nu in San Juan del Sur in Nicaragua en zijn hier nog een beetje aan het vakantie vieren, na ons volle programma van de afgelopen weken en het vele reizen.

Na Peru hebben we genoten van Ecuador en Colombia. Voor Ecuador waren we gewaarschuwd: Het zou niet veilig zijn en de mensen niet vriendelijk. Dat is reuze meegevallen; we waren wel voorzichtig(er) en hadden eigenlijk alleen (erg) goede ervaringen. Het land lijkt iets meer welvarend en ontwikkeld dan Peru. We zouden graag weer terug willen.

In 2012 waren we al in Colombia geweest en dat was zo goed bevallen dat we terug wilden. Ook dat is weer erg de moeite waard geweest. We hebben prachtige steden bezocht en ook hier veel vriendelijke mensen ontmoet. Het Spaans, dat ons steeds beter afgaat is daar ook debet aan.

De achterstand met het schrijven van onze verslagen is verder opgelopen. Op 17/9 zijn we begonnen met het schrijven van reisverslag 4 (week 4 + 5 van zaterdag 8 augustus tot 22 augustus 2015) en vandaag, 11/10 is dit verslag helaas pas af. We hopen in ieder geval de rest van onze reis door Peru nog te kunnen beschrijven!

Het vorige verslag beschreef onze tocht van zuid Peru naar Bolivia. Dit verslag beschrijft de terugreis naar Peru en het bezoek aan Machu Picchu.

Het verschil tussen Peru en Bolivia is behoorlijk groot. Bolivia is een stuk armer: meer krotten en meer half afgebouwde huizen, slechtere wegen. Het prijsniveau is ook een stuk lager. Wij denken wel zo’n 50%.

Samenvatting BOLIVIA: LA PAZ , COPACABANA en ISLA DEL SOL
Hoogtepunt FREE WALKING TOUR met Sergio in LA PAZ
Dieptepunt diefstal fototoestel op de beroemde en beruchte vlooienmarkt van El Alto/La Paz.

In La Paz besluiten we uit veiligheid al onze waardevolle spullen en documenten in de kluis van het hotel (Hostal Maya, hostalmaya.com) te bewaren. Na het ontbijt gaan we naar de markt (bijna het hele centrum) en zien daar kramen vol met witte bollen (foto) van knikker grootte tot tennisballen: het blijken aardappels te zijn (nooit eerder zo gezien). Om een beter beeld te krijgen van de stad lopen we mee met de Free Walking Tour van de Red Caps die voor de gevangenis start op Plaza San Pedro. Onze gids Sergio (zie foto) heeft een vlotte babbel en vertelt ons veel interessante dingen.

In de gevangenis, die bedoeld is voor 400 mensen, zitten 1800 mensen. Het is een compleet dorp met winkeltjes, een kapper en een school. Voor een cel moet je betalen en ook voor alle andere zaken. Wie geen geld heeft, slaapt op de gang. Wie rijk is en $ 800 kan/wil betalen, heeft een appartement zelfs een enkeling met jacuzzi !! Vanuit de gevangenis is een levend drugshandel. De dealers gooien ’s nachts de betaalde handel vanaf het dak naar de koper (youtube.com/watch?v=folJqPu8Tyc).

Onze gids Sergio vertelt ook uitgebreid over de marktkoopvrouwen. Deze lijken arm, de meeste zijn dat ook maar er zijn er ook behoorlijk wat die puissant rijk zijn en eigenaars zijn van hotels, winkels etc. Rijke vrouwen kunnen wel 1 kg goud aan sieraden op hun lijf dragen.

Volgens Sergio gelden in Bolivia 3 hoofdregels:
1. Ledigheid is des duivels oorkussen
2. Gij zult niet stelen
3. Arbeid adelt
Op de markt hebben de meeste mensen een vaste marktkoopvrouw bij wie ze altijd kopen: la casera. Het voordeel is dat je dan verzekerd bent van de beste groente/fruit etc., dat je sneller wordt geholpen en dat je meestal iets extra’s krijgt ( een appel of meer van wat je koopt). Dit heet een "japha".

Veel vrouwen dragen bolhoedjes. Het verhaal wil dat een Engelsman een partij vilten Borsalino hoedjes had geïmporteerd. De hoedjes waren aan de kleine kant, maar hij wist de dames te overtuigen dat dat zo hoorde en dat het ze heel goed stond !!! Het sloeg aan. Sindsdien heeft de getrouwde vrouw het hoedje recht op haar hoofd en scheef als ze nog een man zoekt. Het is een raadsel hoe die kleine hoedjes zo parmantig op de dameshoofden blijven staan. Ze dragen ze los op hun hoofd. Een seksuele uitnodiging is een stukje kant + stukje enkel laten zien vanonder de vele lagen wollen rokken.

Op het Mercado de la Brujas (de heksenmarkt, youtube.com/watch?v=Sl3hkONqa2M) vertelt hij over de gewoonte offers te brengen. Zelfs menselijke offers om gebouwen te zegenen!?! In het verleden zijn nogal wat daklozen zo van de aardbodem verdwenen…………….. of er staat in de krant een bericht over een vermiste bouwvakker die meewerkte aan de bouw van een grote flat….. Hij geeft als tip de schrijver Victor Hugo Viscara. Deze laatste heeft over dit onderwerp een boeiend boek geschreven.

Over de president Eva Morales wilde hij in het openbaar niets kwijt uit angst op straat gehoord te worden. Wel op het eind van de tour in Pub Oliver. Positief vond hij dat Morales grote projecten heeft geïnitieerd zoals de TELEFERICO.
Negatief vond hij dat Morales:
+ olieboringen en de aanleg van snelwegen in natuurreservaten toestaat
+ er vreemde ideeën op nahoudt zoals dat als iemand kip eet hij/zij homo wordt en dat wie bier drinkt kaal wordt !!!
+ in 2008 een wet heeft doorgedrukt dat vrouwen die op hun 18e nog geen kinderen hebben een boete moeten betalen. Na heftige protesten is deze wet snel ingetrokken en vervangen door een stimuleringspremie. Iedere moeder ontvangt tijdens haar zwangerschap en tot 1 jaar na de geboorte van haar kind een premie van ongeveer $ 60 per maand. Wat voor Peru best veel is!

In La Paz eten we niet erg lokaal: eerste avond Cubaans, tweede avond Indiaas. Soms is een variatie op lokaal standaard voedsel (rijst met patat, paar stukjes gebakken banaan, vlees of vis en wat koolsla) welkom.
In La Paz dat tegen hellingen is gebouwd, wonen de rijken onderaan de helling en de armen boven. Dus hoe armer hoe hoger. Dit is omdat het klimaat beneden veel aangenamer is dan boven waar meestal een gure wind waait.

Op zondag besluiten we naar de (vlooien)markt te gaan in Alto Plano. Om daar te komen nemen we de TELEFERICO (youtube.com/watch?v=9w9_A0nT2XA), een gloednieuwe indrukwekkende kabelbaan die ons in een kwartier helemaal naar boven brengt naar ALTO PLANO. Het stormde en vooral het laatste stuk ging onze gondel flink heen en weer. Van tevoren waren we flink gewaarschuwd om op deze zondagsmarkt heel goed op onze spullen te letten. Toen we uitstapten was het ijzig koud met name door de wind. We zagen een zee van kramen (youtube.com/watch?v=8fe_WHf95GY) met de meest uiteenlopende spullen (alles voor de auto, kleding, fototoestellen, speelgoed etc.). Vooral bij de technische kramen keek Paul zijn ogen uit. Ook de vele vrouwen met bolhoeden trokken zijn (foto) aandacht. Het was er erg druk.

Paul hoort een brassband, maar door de drukte kunnen we er niet heen. Halverwege bestellen we verse jus d’orange. Dan gaat het mis: Paul voelt iets nats op zijn hoofd vallen. Mensen roepen pas op, je bent nat. Hij loopt naar Gerrel om het door haar af te laten vegen, vogelpoep?? In de fractie van een moment dat hij zijn arm heeft opgetild, moet een zakkenroller zijn fototoestel uit zijn zak hebben gewipt. Klassieke truc! Geluk bij een ongeluk: Paul had de avond ervoor een back-up van zijn fototoestel gemaakt. Door de drukte en een moment van onoplettendheid is het toch fout gegaan. Een zware les. Paul is geheel ontdaan, de lol is er nu wel af. Bij Gerrel is ook iets gerold: een rolletje WC papier!! Zij is er laconiek onder en probeert Paul op te beuren.

Na afloop weer terug bij ons hotel, hebben we in het prachtig café ANGELI even verderop wat gedronken en een hilarisch gesprek gehad met 2 Oostenrijkers. Een van beide biedt aan om gratis een heel office pakket 365 te verzorgen voor de school in Burkina Faso ( Stichting WOL)!!!
Verder besteden we in La Paz veel tijd en geld aan inkopen. Gerrel lijkt wel shopaholic: tassen, schoenen, sjaals.

Bij de wasserij naast het hotel een vervelend akkefietje: G’s afritsbroek is pleitos en, we staan op het punt van vertrek! Na heel wat gediscussieer wordt besloten dat de broek wordt nagestuurd naar Cusco.

Op maandag 10 augustus is ons vertrek naar Cusco met Bolivia Hop. Onderweg is er een stop in Copacabana. Daar gaan we met de boot naar het eiland ISLA DEL SOL (plaats van herkomst van de Inca’s). Op het eiland is een pittige klim om over de bergkam naar de andere kant te lopen waar we weer worden opgepikt. Op een terras met een waanzinnig uitzicht over het eiland, het meer en andere eilandjes, eten we een overheerlijke forel (hier een soort van volksvoedsel en dus het goedkoopst).

CUSCO
’s Ochtends om half zes worden we afgezet voor het hostal dat we hadden uitgekozen: LOKI HOSTAL. Het blijkt een veel te groot en onpersoonlijk gebeuren. G zoekt op internet een andere plek en annuleert Loki Hostal. Al die tijd ligt Paul te maffen op een bank met capuchon over zijn hoofd. Uiteindelijk komen we terecht in Hostal El Puma http://hostalelpuma.com).

In Cusco doen we mee aan wederom een super leuke Free Walking Tour (FWT) met Marco als gids. Hij vertelt boeiend over de geschiedenis van Inca’s en pre Inca’s. Hij heeft een heel verhaal over wereldchakra’s en de mogelijke herkomst van de Inca’s uit Azië. Hij vertelt een boel over lokale planten die voor allerlei kwalen kunnen helpen. P maakt driftig aantekeningen. Dan gaan we naar een muziekwinkel waar hij een demonstratie geeft hoornblazen op een schelp. Ter afsluiting gaan we met z’n allen naar een bar en krijgen daar een gratis Pisco Sour (nationale drank Peru).

Bij het kantoor van Peru Hop (peruhop.com) ontmoeten we Connor, één van de directieleden. Met hem heeft G met succes een heel (financieel) conflict uitgevochten via de mail. Hij blijkt erg sympathiek. We krijgen G’s bodywarmer terug die ze eerder in de bus had laten liggen in de haast. Bij het reisbureau in het kantoor van Peru Hop boeken we de tour naar de Machu Picchu. We krijgen allebei een rood T-shirt van Peru Hop cadeau. We hebben een ontzettend leuk contact met de Peru Hop stafleden en voor de grap is Paul al aangenomen als nieuwe collega (zie foto).

Aan de overkant van het Peru Hop kantoor begint net in de schouwburg een internationaal traditioneel dans en muziek show. Er is een band uit Mexico en een band uit Frankrijk. We maken o een groots en mooi gratis concert mee. In de schouwburg bewonderen we in de gang een werkelijk schitterende muurschildering. Als we in de steden vragen of er muziek optredens zijn krijgen we steeds te horen: Nee!!??

In Cusco halen we bij een busstation het postpakket op met de afritsbroek van G. Er blijkt ook nog een T-shirt met lange mouw in te zitten dat niet van ons is. Nu is weer iemand anders de dupe… Het is een mooi T-shirt en staat G erg goed.

MACHU PICCHU
Van Cusco gaan we met een tour naar de Machu Picchu. Op donderdag 13 augustus worden we ’s ochtends opgehaald door een klein busje en naar Ollantaytambo gebracht. Daar stappen we in de Panoramische luxe trein naar Aigua Calientes. Hier is de overnachting geregeld in een Backpacker Hostal en ontmoeten we Armela uit Albanië. Zij woont in Nederland en spreekt goed Nederlands. We blijken in het hostal in een slaapzaal te zijn ingedeeld. G wil dat niet en met bijbetaling van $ 10 USD krijgen we een privé kamer.

Onze gids Nelson komt ons in het hostal instructies geven. Hij heeft een groen gele vlag en wacht om 9.00 uur op ons bij de ingang van MP. Nelson is bijna niet te verstaan. Hij spreekt heel snel en heel zacht. Om de zonsopgang bij MP te zien staan we om 4 uur op en staan om 4.30 uur in de rij voor een busje naar de MP ingang. We staan ongeveer 1 uur in de rij. We gaan op stap met Armela. Het lopen valt Paul zwaar, maar het schouwspel dat we te zien krijgen en de zon doen wonderen. Het is een hele klim naar boven.

Rond 8.15 uur besluiten Armela en ik naar de ingang te lopen om onze gids te treffen. Paul wil niet mee, hij wacht liever boven om niet opnieuw de klim te hoeven maken. Ik waarschuw nog dat we niet kunnen weten via welke route onze gids zal lopen. Armela en ik lopen naar beneden en daar wachten we ruim een half uur samen met 2 Françaises uit ons hostal op onze gids Nelson. Het is een gekkenhuis bij de ingang. Ontzettend veel mensen en het is daardoor heel onoverzichtelijk.

Als we horen dat Alberto de toer in het Engels gaat doen en dat met een veel luidere heldere stem kiezen we alle 4 voor Alberto. Ik vertel hem dat mijn man zich later bij ons zal aansluiten. Maar, waar ik bang voor was geschiedt: we lopen via een andere route en lopen Paul in de drukte en uitgestrektheid mis. Dat is erg jammer omdat deze gids heel boeiend vertelt en duidelijk spreekt. Natuurlijk ook omdat deze plek spectaculair, adembenemend en magisch is (deze moet je echt zien: history.com/topics/machu-picchu/videos/machu-picchu#).

Ik kijk regelmatig om mij heen, maar geen spoor van Paul. Na afloop van de tour rond een uur of 11 loopt G direct naar de ingang en vindt Paul langs de route met een gezicht als een donderwolk. P had al die tijd lopen te zoeken en wist helaas niet meer de juiste vlagkleur…….! Hij heeft letterlijk en figuurlijk een kostbaar hoogtepunt gemist; de tocht kostte meer dan $200 en baalt behoorlijk. Gelukkig heeft G het nodige gefilmd! P & G lopen zwijgend in ongeveer 1 uur de 500 treden naar beneden. Eenmaal terug in het dorp beneden gaan we ieder ons weegs: G gaat naar warmwaterbaden en P gaat het dorp in om bier en whisky te scoren. Hiermee zal hij zijn ergernis wegspoelen…. En G moet behoorlijk klimmen naar de baden. Maar goed dat Paul niet mee is! Paul raakt snel buiten adem, al bij een kleine klim naar boven hijgt hij als een stoommachine. Heel vreemd omdat hij op bijvoorbeeld de tennisbaan rent als een jonge hond en niet buiten adem raakt. Ook opvallend is dat Pauls bloeddruk erg reageert op de hoogte. In de bergen is zijn bloeddruk veel te hoog en aan zee weer normaal…

Rondom de zwembaden zwermen heel veel lange vliegen. Ze steken gelukkig niet! Het water is lekker heet en ruikt naar zwavel. Na het warme bad een waterval met ijskoud water. Terug bij ons hostel zie ik aan de overkant ik Armela zitten met de Françaises en ga erbij zitten. Paul loopt ook langs…..maar, loopt ons theatraal voorbij. In de trein terug naar Urubamba zitten we tegenover een aardige vrouw. Ze praat net als Yvonne van Stichting WOL. Ze blijkt ook uit Alkmaar te komen, heet Heather en werkt als reisleidster voor Sawadee (vroeger ook voor Baobab gewerkt). Paul blijft mokken en zo nu en dan kan er een zuinige glimlach af.

Tijdens de panorama treinrit worden we getrakteerd op een modeshow van SOL Alpaca met een speciale collectie voor de trein (youtube.com/watch?v=WiUOJv8GrEI). Er wordt gretig gekocht ondanks de pittige prijzen. Er ontstaat een hilarische stemming en er wordt veel gelachen. De Sawadee groep heeft veel plezier. Ik krijg van Heather wat goede adviezen over waar Paul mee zit. Aan het eind van de treinrit is ook Paul weer in zijn normale goede doen. Terug in Cusco zijn we blij om weer in vertrouwde prettige omgeving te zijn. (Hostal El Puma en restaurant Divina Rosa). ’s Ochtends gaan we winkelen en zien een optocht voorbij komen: muziekkapel en veel mensen verkleed. Net Carnaval!

SACRED VALLEY
Vanuit Cusco gaan we naar de SACRED VALLEY. Als uitvalsbasis kiezen we het stadje Pisac, één van de dorpen in de Sacred Valley. We nemen onze intrek in een rustig Hostal. Na het eten lopen we langs het centrale Plein Plaza de Armas. Veel lege kramen en aardige café’s en resto’s.
Als Paul wat later bij een winkeltje wat biertjes gaat kopen, wordt hij naar binnen getrokken bij een traditioneel feest in klederdracht en even later door onze hippieburen die ook een feestje hadden. Helaas maar wij waren allebei te moe van de dagen naar Machu Picchu. We drinken onze biertjes op onze kamer en luisteren daarbij naar gitaarmuziek van het feestje van onze buren. We krijgen nog een serenade om ons uit te nodigen maar we zijn echt te moe. Helaas. We maken lange dagen. Ik ben vaak om 6.30 uur uit bed en Paul meestal tegen 9.00 uur (hij heeft beduidend meer slaap nodig.

Pisac is een pittoresk dorp met smalle straatjes met gekleurde mooi versierde huizen. We maken zelf ontbijt, Paul bakt heerlijke omeletten in de keuken van het hostel en installeren ons aan een tafeltje in de zon op de patio. Met een collectivo (gedeeld transport) rijden we naar Urubamba en Cincero. Er is een leuke traditionele markt. Ik koop daar weer het één en ander (sjaals en sieraden) en Paul loopt zijn eigen ronde op de markt. Op verzoek geeft Paul af en toe advies.

Op de terugweg stappen we uit de bus bij Salinas (hele mooie zoutbekkens). Onderweg terug naar Urubamba en Pisac passeren de prachtig gekleurde hoge bergen, ook met sneeuw). Eén van de busjes waar wij gelukkig een zitplaats hebben wordt zo vol gepropt met volk dat mensen die eruit moeten knel komen te zitten. Sommigen worden zelfs agressief!

Bij het ontbijt ontmoeten we onze buurvrouw Hetty (healing + Reiki). Zij raadt ons aan te internetten bij Café Ulrike omdat het daar veel sneller internet is. Daar zitten we bijna de hele ochtend: boeking bus die maar niet wil lukken en hotel. Er zijn problemen met onze Visa kaart. Die wordt/werd niet geaccepteerd.

Daarna bezoeken we hier de markt en ik koop weer het nodige (sjaals, tafelkleed en plaid etc.). Zo weinig als ik in Nederland koop zo veel hier op de markten. Het is net of ik aan een inhaalslag bezig ben…..

De laatste ochtend (18/8) in The Sacred Valley laten we ons met een taxi afzetten bij de ruïnes van Intihuatana, hoog in de bergen. Het is 5.45 uur en de zon komt op. Magisch! Bij de ingang stond geen hond. Dus het verhaal dat wij hadden voorbereid om zonder kaartje binnen te komen, viel in het water.

We hebben gelopen van 6 tot 11.00 uur. Het lukte ook hier weer om elkaar kwijt te raken…. Paul loopt een “kortere route” en verdwaalt…. Een uur later komt hij doodmoe van het struinen door struikgewas terug op het reguliere pad. De ruïnes zijn prachtig. Heel fotogeniek. Moe maar voldaan lopen wij Pisac in en belonen onszelf met koffie en empanadas.

Vanuit Cusco reizen we terug naar Arequipa waar we te kort zijn geweest op de heenreis. We mogen van Connor van Peru Hop gratis mee met de nachtbus van Cusco naar Arequipa! Uitbundig weerzien met onze gids Fiorella op de bus. Een mega bus voor maar 7 personen. Genoeg plek dus…. Er draait een leuke film over drugssmokkelaars (Family Miller). Ik ga slapen en Paul heeft nog een feestje met de film en een borreltje…

AREQUIPA
Om half zes bellen we op 20/8 weer (we sliepen hier ook op de heenweg) aan bij La Casa del Sillar (lacasadesillar.com). We krijgen een kamer met drie ruimtes en 5 bedden + een balzaal van een badkamer met ligbad pontificaal in het midden. We kunnen zonnen op het dakterras en ook ontbijten.

Vanuit Arequipa versturen wij een pakket naar Nederland. Dat is een hele klus! Dan lopen we de stad in en ik scoor gelijk een nieuwe trui in de uitverkoop…. We hebben nu toch weer ruimte in onze rugzakken…. Het is prettig om in een stad terug te komen. We weten dan al de weg en kunnen op zoek gaan naar de parels om te bezichtigen. Arequipa heeft er vele!!
(wordt vervolgd)