Reisverslag 2: Paracas–Huacachino–Arequipa–Puno

We zijn nu plm 5 weken onderweg. Het zuidelijke en koudste deel van onze reis hebben we achter de rug: Cusco, Agua Calientes, Machu Pichu en in Bolivia: Copacabamba en La Paz. Erg indrukwekkend en we hebben veel meegemaakt, oa een camera gerold in La Alta bij La Paz, maar dat vertellen we de volgende keer. We zijn nu weer terug in Arequipa (op 2375m), waar overdag een warm zonnetje schijnt en we 's avonds (2-6 graden) de jassen aantrekken.
Hieronder volgt ons 2e verhaal over de reis naar het zuiden tot Puno.

+ Dag 1. Paracas – Huacachino Zaterdag, 25 juli 2015
Na een ontbijt van eigen makelij op onze kamer in Hostal Backpackershouse, pakken we heel relaxed onze rugzakken en genieten nog na van Paracas. G. raakt in een lang gesprek verwikkeld met een Française die met haar moeder skypet en het heeft over repatriëring na een verblijf in de Andes (plm 3500 m). Als G doorvraagt, blijkt ze alle symptomen van hoogteziekte te hebben …..! alleen waren we nu op zeespiegelniveau. G vraagt het na bij de receptie en inderdaad kun je je ook heel beroerd gaan voelen als je te plotseling afdaalt, zeker als het hoogteverschil erg groot is.

Bij de receptie hangen nieuwe prijzen: ze verwachten een enorme run op de beschikbare kamers vanwege het vieren van de onafhankelijkheid (van Spanje) op 28 juli. Die van ons was 40 Sol en wordt vanaf gister 100 Sol ( 2.5 keer zo duur!).
Om 13.00 uur is de bus aangekomen, maar G en P mogen er niet in, anderen wel. De reisleider wil ook geen verklaring geven. G heeft daarom gelijk ruzie met de beste man. Eenmaal in de bus stelt hij zich voor als NILO. Hij blijkt best wel aardig en vertelt ons honderduit over cultuur. Ook geeft hij veel tips voor de verdere reis. Met name over Cusco weet hij veel te vertellen. G houdt zich koest en later ontstaat er zelfs een leuk en warm contact met Nilo.

Rond 14.30 uur komen we aan in Huacachino: een mooie klassieke oase te midden van eindeloos glooiende blonde duinen. Wij slapen in Desert Nights (desertadventure.net/web/?cat=1〈=en) in een kleine 6- persoons slaapzaal. Wij waren te laat met boeken, normaal kiezen we wel voor een eigen kamer. Toch goed geslapen (wij wel…!). Na het inrichten van de kamer, togen we naar het uitnodigende terras voor een groot koel glas bier + we zijn weer op internet…. Daarbij ook nog een lekkere frisse salade met quinoa als basis, in het westen bekend als superfood!

Na deze wat late lunch lopen we van 16 tot 17.30 uur een rondje rond het meer. Alras heeft G een nieuw vriendinnetje. Ze heet Valentine, is 7 jaar en ongelooflijk bijdehand. Ze praat honderduit, loopt een heel eind met ons mee het duin op en is dan inene verdwenen om even later terug te komen met voor ons beiden elk een Pekan noot. Ze kwettert er weer lustig op los. Ze wil dat we haar meenemen naar een dorp verderop naar een bijzondere plek: Brujas de Cachiche, heksen van Cachiche (youtube.com/watch?v=t03Y4jGi1Eg of youtube.com/watch?v=D5S4bpO7nSw). Dan verdwijnt ze weer zomaar en komt niet weer. G. heeft wel steeds naar haar uitgekeken, maar vergeefs.

Wij lopen door naar bijna de top van een hoge duin in dit woestijnlandschap. Het is een lastige klim in het zand dat steeds onder je voeten wegglijdt, maar de beloning is een prachtige zonsondergang achter de uitgestrekte zandduinen. Terug heel wat simpeler. Rondom horen we de met toeristen volgeladen zandbuggies over de heuvels gieren en zien we heel wat mensen die proberen te zand boarden (youtube.com/watch?v=VbBZCgNTafg). We lopen verder, maken het rondje rond het meer af – G scoort onderweg een paar mooie zilveren oorbellen – en gaan terug om te eten op het frisse terras van Desert Nights. Dit was ons aanbevolen en het was ook echt zalig. Daarna zetten we ons aan de klus om het eerste verslag voor WBJN te versturen. Het internet gaat super traag. P is ook traag/te moe en het levert dus flinke frustratie op.

We gaan naar ons stapelbed (P onder en G boven). Onze Italiaanse buurman heeft het enige trappetje geconfisqueerd. G pakt het terug. Verder prima geslapen en niets gehoord van (veel) later binnengekomen gasten.

+ Dag 2. Huacachino - Arequipa Zondag, 26 juli 2015
Na het ontbijt op het terras laten 2 medepassagiers van Peru Hop aan G zien hoe ze boeken kan downloaden voor haar Kindle e-reader. We horen van dit stel dat zij op de wachtlijst staan voor de bus naar Arequipa. Dan slaat bij ons de twijfel toe: kunnen wij vandaag wel mee? We hebben helaas geen telefoonnummer van Nilo. Via een mail naar het kantoor van Peru Hop krijgen we zijn nummer: wij mogen mee.

We pakken onze bagage zodat we niet meer in onze grote rugzak hoeven tot bij aankomst in Arequipa (om 5.30 AM). We lopen met onze bepakking naar het vertrekpunt: hostal Las Arenas, waar Nilo heel nerveus ijsberend continu loopt te bellen. Reden: het is onzeker of de grote bus bij het hostal kan komen (reden onduidelijk). Hij voorziet al een scenario dat hij ruim 40 personen in taxis moet douwen. Het zit mee. Iemand heeft een politieman wat geld geschoven en het is geregeld.

Iets later dan gepland vertrekken we (om 12.30 uur PM). We hebben mooie plaatsen. We eten een hapje in de bus en dan is daar de eerste stop: Pisco proeverij ( soort Peruaanse jenever) en Peruaanse wijn. Het hele gebeuren is erg toeristisch maar ook heel vermakelijk en de drankjes smaken prima. Met name de Pisco Sour gaat er goed in. De wijn is mierzoet.
Stop 2: uitkijktoren over de Nazca Lines. Dit zijn enorme grote tekeningen in het landschap die je het beste ziet vanuit een vliegtuigje. Nilo vertelt in de bus heel interessant over dit fenomeen. Bij de toren koopt G een boekje met foto’s en uitleg. Tot nu toe nog geen tijd gehad of genomen om erin te lezen. Wij besluiten om geen vliegtocht te maken vanwege de ruige scheve bochten en de kosten. De route gaat verder.
Stop 3: een wegrestaurant voor een simpele doch voedzame groepsmaaltijd.

De reisleiding van Peru Hop komt onverwacht geld innen voor de toer van morgen waarvoor wij ons hebben opgegeven. We mogen alleen in Sol of in $ betalen (die hebben we niet meer) en niet in €. Als we niet betalen worden we van de lijst geschrapt. Een Frans echtpaar van onze leeftijd biedt hulp. Zij schieten ons het geld zolang voor. Super aardig. We spreken af dat we de volgende dag samen de Free Walking Tour (FWT) in Arequipa gaan doen en dan het geld gaan terugbetalen.
In de bus draait de indrukwekkende film over het leven van Stefan Hawking ( The Theory of Everything). Hoe interessant en goed ook, G kan haar ogen niet open houden en slaapt bijna non-stop tot aankomst in Arequipa om 5.30 . P wordt meegesleept in het verhaal.

+ Dag 3. Arequipa Maandag, 27 juli 2015
Om half zes nog aarde donker en bitter koud worden we met 4 anderen uit de bus gezet voor de deur van La Casa de Sillar (lacasadesillar.com/). Onze rugzakken worden ruw uit de bus getrokken. Een slaperige nachtwaker kijkt ons verschrikt aan. Hij weet maar van 1 stel met een reservering. Later blijkt dat de 2 andere stellen vandaag nog meegaan met de toer naar de Colca Canyon (die doen wij morgen).

We mogen wachten in een iets warmere salon. P trekt de capuchon over zijn hoofd en pit verder op de bank. De rest drinkt thee van cola bladeren getrokken, best lekker. Andy en Daniel uit de UK zijn snipverkouden. Dan komt de baas en geeft ons een tijdelijke kamer (nr. 5). P pit daar verder. G ontbijt met een dochter die met haar moeder (Duits) rondreist. Na de douche raakt G in de tuin in gesprek met een Nederlands gezin uit Zoetermeer: Ronald, Marion en dochter Rachelle.

Zodra P weer op de been is spoeden we ons naar de pinautomaat. Met het geld op zak gaan we naar het startpunt van de FWT in de hoop daar onze Franse geldschieters te ontmoeten. Dat was niet het geval. Wel was het een hele leuke interessante toer met een zeer enthousiaste gids. We lopen door de wijk San Lazaro en naar het plein Campo Redondo. Hij vertelt dat hier in augustus ieder weekend volop optredens zijn van straat muzikanten en straattheater. Helaas het is nog juli……
Dan een bezoek aan een fokkerij van Lama’s, Alpaca’s en Vigunas (duurste wol). We krijgen ook een rondleiding langs het hele proces van wol tot trui. Dan lopen we naar een punt vanwaar we een fraai uitzicht hebben op de 3 vulkanen die naast Arequipa liggen: Chachassi, Pichu-Pichu (=veel bergen) en Misti. Dan een proeverij met 100% chocola en verderop in een restaurantje een aardappel proeverij. Aardappels in vele kleuren: wit, paars en zwart. We leren dat er wel 6000 aardappelsoorten bestaan.

Tot slot van de toer proeven we wijn en pisco sour in restaurant Déjà-Vu. Op het terras van dit restaurant blijven P en G, na de groepsfoto, lunchen in de zon; lekker warm, tot hij verdween achter de vulkanen. Dus snel terug naar onze kamer om warmere kleren aan te trekken. Met een taxi gaan we naar het GH Sol de Oro van de Fransen om ze het geld terug te geven.

Te voet gaan we terug via een wijk met veel instrumenten winkels en instrumenten makers. P was zo’n winkel in gelopen en G had dat niet gezien. Lang op P moeten wachten en wat ongerust ook. P loopt bijna altijd een stuk achter G om veel foto’s te maken en om langzamer te kunnen lopen. G was boos omdat het ’s avonds wordt afgeraden om over straat te gaan en P haar zomaar ergens liet wachten in haar up. Bovendien was G doodmoe en wil P overal wel stoppen… P belooft beterschap, we sluiten vrede, kopen een biertje, drinken dat op onze kamer en pakken onze lichte bepakking voor de Colca Canyon toer en we gaan vroeg onder de wol.

+ Dag 4. Arequipa naar Colca Canyon Dinsdag, 28 juli 2015
Om 7 uur ontbijt samen met de familie uit Zoetermeer. Zij gaan ook de toer doen en dan blijkt dat we allemaal met hetzelfde minibusje van Colonial Tours mee mogen. Het busje zit al bijna helemaal vol met Peruanen. In de bus hebben P en ik leuk contact met de familie uit Lima die naast ons zitten: Clever, zijn zoon Luis, dochter Adriana en opa die ook Luis heet. Onderweg maken we een stop voor koffie (G koopt snel 2 mutsen). We rijden door naar Chivay voor de lunch.
Onze gids Armando van Colonial Tours vertelt bijna niets. Vooral Ronald stoort zich hier erg aan. Bij de entree van het natuurpark blijkt dat Peruanen voor een derde van de prijs naar binnen mogen. Wij vonden dit verschil wel heel erg groot. Uit onvrede hierover besluiten wij bij de lunch van het lopend buffet maar voor 1 persoon op te scheppen en te betalen. Het eten was voortreffelijk, veel variatie en zalige toetjes. Er speelt een muzikant in klederdracht met gitaar en panfluit het obligate El Condor Pasa. We worden na de lunch naar ons hotel gebracht. Wij zitten niet bij de Nederlanders in het hotel, wel met Clever en zijn gezin.

P en G besluiten de 3.5 km naar de thermale baden te gaan lopen. Lijkt kort, valt toch tegen. Onderweg geen busje van Colonial Tours gezien. Ook niet in de warme baden. We hebben daar heerlijk gepoedeld met een biertje en vele Peruanen met ons. Bij de uitgang nergens een Colonial busje te bekennen. Dus gaan we terug met een collectivo. Als P bij het diner aan onze gids vraagt hoe het kan dat we elkaar zijn misgelopen krijgt hij een vaag antwoord. Niet te snappen.

Met de groep hebben we een supergezellig etentje. Er wordt veel gelachen. Er is een goede live band met folkloristische muziek en er zijn verklede en gemaskerde dansers en danseressen bij. Het publiek wordt er flink bij gehaald. Clever blijkt een fanatieke dansen. Marion en G doen ook mee. Die nacht slecht geslapen: verstopte neus en hoofdpijn. Later blijkt dat iedereen deze symptomen heeft en dat het hoort bij de aanpassing aan de hoogte. ( zijn op 3630 m)

+ Dag 5. Chivay (Colca Canyon) - Arequipa Woensdag, 29 juli 2015
Hoe sterker de onvrede werd over de gids Armando en zijn tour, des te hechter werd ons groepsgevoel. Met name Ronald en Paul hielden niet op grappen te maken over de gids. We hebben met zijn allen ontzettend veel lol. Alsof we op schoolreisje zijn. Ook hebben we heel boeiende gesprekken met Clever over het leven in Peru. Als we horen hoe weinig pensioen Luis (landbouwkundig ingenieur), Clever’s vader ontvangt, kijken we anders tegen de entreeprijzen aan…. Clever is psycholoog (en acteur!?) en weet veel te vertellen. Het gezin uit Zoetermeer spreekt goed Spaans, met name Ronald. Dus de voertaal is Spaans.

De kamer in Chivay is heel comfortabel. Het ontbijt is echter ’s ochtends heel vroeg om 5.30 AM in een ijskoude ongezellige eetzaal. Zo vroeg omdat we bij zonsopgang de Condors te zien zouden krijgen die boven de Canyon cirkelen. Om half zeven gaan we rijden naar Cruz del Sur waar we de Condors zullen zien????? Onderweg maken we een stop in een heel toeristische dorpje met de naam Yankee. Hier is een folkloristisch markt en volksdansen.

Dan rijden we door naar Vera del Cruz waar het een drukte van jewelste is: een gekkenhuis. Meer dan honderd bussen staan langs de weg geparkeerd en duizenden mensen verdringen zich met foto en/of filmtoestel in de aanslag om opnames te maken van de grote Condors met op één grootste vleugelwijdte: nl plm 3.20m (youtube.com/watch?v=0QtriEEAMCE). Op een gegeven moment scheert er één vlak boven ons hoofd. Hij lijkt wel op ons te willen landen of ons expres bang te willen maken! We zijn te verbouwereerd om een foto te maken. Een toeriste heeft wel een hele mooie opname van deze condor en belooft ons die te mailen. Dat is nog niet gebeurd helaas…

Als ik aan Armando vraag waarom we niet meteen naar die plek zijn gereden (zoals trouwens ook in ons programma stond), zegt hij dat de condors niet zo vroeg daar verschijnen “Mostly they are seen between 9 and 10 AM”. Maar hij draait er omheen. Dan vraag ik hem waarom wij hem gisteravond niet gezien hebben bij de thermale baden waar we elkaar zouden treffen. Zijn antwoord is dat het daar erg druk was en dat hij besloten had naar een ander thermaal bad uit te wijken en dat hij niet had begrepen dat we met hem terug hadden willen rijden. Het is en blijft een druiloor…… Op de terugweg houden Paul en Ronald (die achter elkaar zitten) niet op commentaar te leveren op onze gids Armando.

In Chivay lunchen we in hetzelfde buffet restaurant als op de heenweg, we nemen nu beide het heerlijke buffet en het is supergezellig. Intussen hebben de dochters Charlène en Adriana elkaar gevonden en genieten samen van elkaar en van hun facebook pagina’s. Op de terugweg van Chivay naar Arequipa is het stil in het busje behalve zo nu en dan een snurkje: iedereen is uitgeteld.

In hotel snel onze spullen uit- en omgepakt en een SMS gestuurd naar Jacques en Denise uit de Franse Pyreneeën. We treffen elkaar bij Café Fez achter Plaza de Armas. Zij hebben de Colca trek gelopen (!) en die was heel pittig: met name 4 uur afdalen! We eten en drinken wat samen en gaan voor 22. PM naar huis en naar bed.

+ Dag 6. Arequipa met Peru Hop - Puno Donderdag, 30 juli 2015
Weer een heel vroeg vertrek: ontbijt om 5 uur in een eetzaal waar het 5 graden boven nul is en met Peru Hop vertrek naar Puno om 6 uur. Het is een hard gelag vooral voor P die veel moeite heeft met vroeg opstaan. Buiten vriest het: – 2 C. In de bus klagen veel mensen die de Colca Trek hebben gelopen over spierpijn. Ook Denise en Jacques zitten in deze bus.

In Juliaca moet het Puno volk er plotseling uit want de bus kan de stad niet in. Geen tijd om alles goed te checken en G vergeet haar zwarte bodywarmer in de bus. Buiten maken we nog snel een foto met Jacques en Denise en dan zwaaien zij ons uit. Wij gaan verder in een minibusje. Om een uur of 1 pm komen we aan in Puno in ons hotel Pacha Suite (pachahostel.com) een royale koude kamer, een groot matrimonial bed. We zetten het kacheltje aan en richten ons in.

We verkennen Puno: gezellig, rommelig stadje. Opvallend veel pizzeria’s. Waar wij pizza gaan eten, treedt een orkestje op. G ziet er 2 mooie schilderijtjes hangen maar ze vindt ze te duur…. (€ 15 per stuk!!). Naar Pacha Suite en slapen als 2 pacha’s!!

+ Dag 7. Puno Vrijdag, 31 juli 2015
G om 5 uur wakker met hoofdpijn van de hoogte. Pilletje en om 6.30 weer wakker door een skypende toerist die op de gang zat te schreeuwen tegen zijn laptop. Met P om 9 uur met jassen aan aan het ontbijt. Het vriest nu – 3 C! Gerrel las in de LP gids dat er niets te doen zou zijn in Puno….maar bijna op iedere straathoek gebeurde wel iets. Zo gingen we op pad naar de haven en horen we een blok verder een brassband. P rent erheen en G blijft naar de optocht kijken die wordt gehouden voor de dag van de Alpaca. Er lopen veel boeren mee in de optocht met hun Alpaca’s. G heeft een affiche in de hand gedrukt gekregen met een foto van een witte alpaca over de dag van de Alpaca. Ze houdt hem omhoog en veel Peruanen lachen haar toe.

We vervolgen onze weg naar de haven. Daar hebben we info verzameld over de vertrek mogelijkheden van de boten naar Los Uros (…). We kopen kaartjes voor de boot van de volgende dag bij een kantoortje waar de vrouw de kapitein is en de man sokken zit te breien… (later blijkt dat veel Uros mannen dit doen!). Overdag is het heerlijk warm, we slenteren verder en lunchen bij de haven onder een luifel omdat het in de zon te heet is. Erg druk, vooral met Peruanen. Gezinnen, stellen en werklui. Heerlijk eten, spotgoedkoop. Met een fietstaxi terug naar Pacha Suite. Hij trapt zich te pletter, wij genieten van het uitzicht.

's Avonds gaan we te voet naar een restaurant waar we eerder op de dag langs zijn gekomen. Het laatste stuk wordt de buurt wat onguur (dronkenlappen en jochies met veel testosteron…!) Daarom stapt G heel snel en P houdt haar nauwelijks bij. Na een heerlijke forel (volksvoedsel in deze regio) nemen we een taxi retour in verband met de veiligheid.

In Guesthouse is kortsluiting: geen licht, geen internet en geen kachel. Er wordt provisorisch gerepareerd. P gaat bij de receptie werken aan het versturen van ons verslag over week 1 terwijl G droomt van haar Pacha….
(wordt vervolgd)