Reisverslag 4 van Bodhgaya naar Yangon

Reisverslag 4: week 6 + 7

Wij brengen de laatste dagen van deze reis door op Koh Tao. Eerst in een prachtige bungalow in GH Baan Talay, met een mooi uitzicht over de eindeloze oceaan, maar met teveel trappen naar beneden naar het water. Nu nog 3 dagen in een prima houten bungalow pal aan/boven het water, de hele dag rustgevende branding, wel onderbroken door heel veel boten, overladen met duikers en snorkelaars. Dan nog één nachtje Bangkok, waarna Norwegian Airways ons via Oslo naar Amsterdam brengt. We zullen het warme weer missen (dertig graden verschil), maar veel meer nog zullen we de dagelijkse en steeds weer nieuwe avonturen en het heerlijke eten missen. Maar nu het verhaal over de laatste etappe in India:

Route: Bodhgaya, Varanasi, Mirik, Darjeeling , Bodhgaya, Yangon in Myanmar

In Varanasi was het met name ’s avonds/’s nachts al behoorlijk koud vooral op de dagen dat we door de mist totaal geen zon zagen. en Bodhgaya is ook nog behoorlijk fris. Omdat we al een paar weken door zwaar luchtvervuilde gebieden hebben gereisd en Gerrel maar niet beter wordt, besluiten we voor de Indiase finale, waarin ook de Kerst valt, naar de bergen te gaan. We twijfelen tussen Nepal en Sikkim. Uiteindelijk kiezen we voor een derde, eenvoudigere optie: Darjeeling. Dat lijkt ons een mooie bestemming voor de Kerst. Het kan er we; flink koud zijn, soms zelfs met wat nachtvorst. Om hier in Bodhgaya ook al wat minder te rillen, kopen we voor Gerrel een winterjack voor nog geen € 8. Winddicht en met nep bont gevoerd.

Na heel lang dubben (trein of bus???) kiezen we wederom voor de trein met het idee: het zal toch niet nog een keer zo uitlopen met de trein? Foute inschatting!!!! We doen dit keer 40 uur over een reis die met de Superfast Express Bus iets minder dan 11 uur duurt. Zo’n reis hakt er goed in vooral als je al niet zo lekker voelt. We moeten steeds bijna 2 dagen bijkomen van zo’n trip…..!

Komische noot tijdens de reis: ongeveer om half vijf in de ochtend gaat Gerrel met lood in de schoenen naar het openbaar toilet van het busstation. Er rennen een paar mensen achter haar aan de toiletruimte in en brullen “Only for ladies!!!’ waarop zij zich omdraait en zegt: But I”m a lady!!! O sorry, sorry en gegniffel bij de omstanders….. Wat kou en vermoeidheid al niet kan doen!

Het busstation is heel deprimerend, veel daklozen en viezigheid en slechte verlichting. We zijn dan ook maar wat blij als we één verlicht restaurantje ontdekken waar we als eerste vroege vogels genieten van thee en Puri’s: soort van opgeblazen crepe met groente curry. Zó vers uit de frituur!

Om half zes kunnen we eindelijk met een Shared Jeep naar Mirik. We zitten op de midden bank en naast ons persen zich nog twee heren. We zitten ontzettend krap. Eigenlijk wilden we meteen naar Darjeeling, maar bij het boeken van het hotel had Gerrel niet goed opgelet en hadden we een hotel in Mirik geboekt, ongeveer 45 km voor Darjeeling.

De jeep zet ons af in het dorp bij de afslag naar het Park Hotel en hij is nog maar net weg of Paul ontdekt de vermissing van zijn extra blauwe Turkentas (een grote rugzak en een kleine rugzak bieden echt niet genoeg ruimte voor Pauls uitrusting!!). Gelukkig had hij in een ingeving een foto gemaakt van het telnr. van de taxi en kon hij de taxi bellen en kon de taxichauffeur de tas later op de dag, op zijn retourreis, afgeven.

Mirik blijkt een schot in de roos: zuivere schone lucht, een klein schattig bergdorpje gelegen aan een meertje en met weinig verkeer. Ons hotel heeft uitzicht op het meer.

Van een Française horen we dat de nieuwe Daila Lama, de Rinpoche (een joch van een jaar of 8) hier in het Monastery op de heuvel woont en dat ze hem de volgende dag zal ontmoeten. Wij gingen er een dag later heen en toen was de kleine helaas al weer vertrokken naar een andere heilige plaats…. Maar, we kregen wel een hele gedetailleerde en boeiende rondleiding van de Captain of the Monastery. Hij vertelde honderduit en heel interessant ook over zijn privéleven in het klooster. Dat ze iedere zaterdag met z’n allen voetballen. Dat hij een retraite van 3 jaar achter de rug had enz. enz.

Op een andere dag hoorden we van de overkant van het meer live muziek en zang. Het blijkt een jaarfeest te zijn van een volk dat RAI (30000 mensen) heet en die gedurende 3 dagen bijeenkomen om samen te eten, muziek te maken, te dansen, te flirten en om hun eis tot onafhankelijkheid of in iedere geval meer autonomie kracht bij te zetten en wereldkundig te maken. We worden daar gelijk warm onthaald met heerlijkheden op bananenbladeren en ook hier ontfermt iemand zich over ons en vertelt honderduit.

In Mirik zijn we nog naar een dokter gegaan die praktijk hield in een open winkel aan de straat op maandag en woensdagmiddag. Hij keek heel voorzichtig in Gerrel's oor en zag dat er in het trommelvlies links een klein scheurtje zat. Hij schreef een Antibiotica cocktail voor en heen hele stoot histamine. Na e-consult met haar huisarts in Amsterdam heeft Gerrel afgezien van deze adviezen. Volgens de huisarts moest het vanzelf wel goed komen nu dat het loopoor was gestopt.

Na Mirik gaan we met een net passerende bus naar Darjeeling. Onderweg passeren we menige theeplantage. Het landschap is heel bergachtig met veel vergezichten. Darjeeling is een grote stad met weer veel herrie en luchtvervuiling. Het wemelt hier van de Tata en Mahindra jeeps, geen overbodige luxe in dit bergachtige gebied.

In Mirik hadden we al lopen blauwbekken… hier is het nog veel kouder. We trekken alles aan wat we bij ons hebben. In ons hotel zou volgens de reviews op internet in de lobby een kachel branden. Er brandde wel iets, maar zo klein dat je er een WC nog niet mee had kunnen verwarmen……. We besluiten een elektrische kachel te huren en dat is een prima besluit. Heel wat uren zitten we er pal voor en het haalt de ergste kou uit onze hotelkamer. In de huur is een 2-pers elektrische deken inbegrepen en verder schijnt gelukkig `s ochtends om een uur of 8 de zon pal in onze kamer en dat maakt het ook behaaglijk. Alleen de eerste ochtend hebben we ontbeten op de patio (alle ramen wijd open!!! met 5 C). Daarna maar iets minder mooi uitzicht maar wel behaaglijk ontbijt op de kamer.

Voor ons kerstdiner inspecteren we dagen van tevoren alle restaurants op verwarming en/of open haard en natuurlijk menu en sfeer. We kiezen voor het prestigieuze restaurant Glenary’s, een grote zaak met een uitstekende banketbakkerij een etage lager, met een flinke open haard, westerse kerstmuziek en gezellige kerstversieringen. We reserveren de tafel pal naast de open haard. Bij Glenary’s is ook ons favoriete koffie terras met uitzicht over de stad in de vallei en de omringende bergen.

We lopen ons warm over enorme afstanden in Darjeeling en wisselen dit af met tukjes in ons warme hotelbed. Allebei zitten we slecht in onze energie (komt het door de hoogte???). Gerrel blijft last houden van haar oor en is heel snel moe. Paul heeft weer moeite met de vele hellingen en trappen.

Tussen de bedrijven door vinden we nog tijd om ons in het nieuw te steken voor het Kerstdiner. Paul een feestelijk overhemd en mooie spijkerbroek en Gerrel een mooi lang rood vest. We zijn verbluft over het resultaat: Wat een metamorfose van onze standaard aam slijtage onderhevige trekkersplunje naar zo’n feestelijke outfit!!! Paul vraagt een paar keer: Heb je echt niets gedaan aan je gezicht en/of je haar? Zo anders vond hij mij eruitzien. Ik ging steeds meer stralen en zeker zo naast de open haard……. Kerstavond werd dus een groot succes met super lekker eten, heerlijke kerstmuziek, volle gezellige eetzaal met prachtig uitgedoste mensen (we vielen dit keer dus niet uit de toon!) en heerlijk warm zo naast het open vuur. Eerder op de dag hadden we een fles Indiase witte wijn gekocht. Die hebben we half opgedronken bij thuiskomst.

In Darjeeling wemelt het van de teashops met proeverijen. We vonden er één met een glazen pui waardoor je er een spectaculair uitzicht over de hele vallei had. Ze hadden er een theekaart die eruit zag als een wijnkaart met bijbehorende prijzen van $ 2 tot wel $ 60 per pot! Die duurdere theesoorten werden uitgeschonken in grote wijnglazen en nog duurdere in grote cognac bellen. De ober liet na het inschenken ook ruiken aan de bladeren in de pot. Een hele ceremonie!

Behalve de theeplantages is één van de grootste trekpleisters in Darjeeling: Tiger Hill. Een bijzondere plek, een nabijgelegen heuveltop omdat je daarvandaan, bij helder weer de Mount Kanchenjunga en zelfs deels de Mount Everest kunt zien en het een prachtige plaats is om de spectaculaire zonsopgang over deze hoogste bergen ter wereld te zien. Hele jeepladingen mensen gaan er ’s ochtends heel vroeg (ongeveer om half vijf) heen om dit mee te maken. Leuk plan, maar Paul voelt zich niet goed genoeg om hier zo vroeg voor op te staan... Gerrel vindt dit erg jammer! Een Nederlandse vertelt haar dat je de bergen bijna net zo mooi kunt zien vanaf The Mall, een ringweg voor voetgangers rond het Centrum van Darjeeling. Dus staat Gerrel de dag erop om half vijf op maar helaas de bergen verstoppen zich in een deken van mist. Paul voelt zich wat minder schuldig… Dit is ook de volgende dag weer zo. Gelukkig op de laatste ochtend heeft zij meer geluk en ziet ze eindelijk de top van Kanchenjunga de beroemde kleinere zusterberg van de Mount Everest. De aanhouder wint….

Het blijft kwakkelen met het linker oor van Gerrel. Om de paar dagen zeurt het oorpijngevoel en het oor zit nog steeds potdicht waardoor zij niets meer verstaat als er luide muziek aanstaat of er druk gepraat wordt. Zij hoort ook steeds geluiden uit een heel andere hoek komen dan waar ze feitelijk vandaan komen. De oorontsteking is een nieuw fenomeen voor haar; zij heeft nog nooit eerder iets aan één van haar oren gehad!

Darjeeling was een hele goede keuze voor de Kerst. We hebben in alle opzichten genoten en hadden een echt warm Kerstgevoel, dat we meenamen naar onze hotelkamer.

Om weer terug te gaan naar Bodhgaya, waarvandaan onze vlucht op 28 december naar Yangon in Myanmar vertrekt, nemen we dit keer de nachtbus. Van de treinkaartjes die we al eerder gekocht hadden (in Bodhgaya), kunnen we gelukkig bijna de hele aankoop som terug krijgen. We zijn voorlopig even genezen van de trein in India……! Maar, diverse locals waarschuwen ons dat de busrit zeker geen pretje is; vies is en hij staat bekend om berovingen, het zou beter zijn de trein te nemen. We houden onze bus boeking aan, zozeer hebben we het gehad met de Indiase trein. Wij lappen al de goedbedoelde adviezen aan onze sandalen en gaan toch met de bus. De busrit was een soort van rollercoaster en ja het was behoorlijk vies en oud, maar………. we wisten niet wat ons overkwam: we kwamen bijna op tijd aan (!!!) op onze eindbestemming Patna Junction.

In Bodhgaya mogen we direct weer onze intrek nemen in de ons al bekende hotelkamer bij Hotel Thai International. Een heel grote meevaller want de plaats werd overstelpt met grote groepen pelgrims die naar het jaarlijkse Boeddha feest kwamen en naar Dalai Lama en zijn opvolger de Ripoche uit Mirik. Het was een drukte van belang: overal wegafzettingen, veel politie met dreigende wapenstok, veel gevels werden nog snel geschilderd, overal werd geveegd en gepoetst. De stad wordt versierd met mooie bogen/poorten opgebouwd met bamboe stellages die bekleed zijn met witte en goudgele stof. Veel meer kraampjes en snel opgetrokken tentenkampen langs de toegangswegen. Ook veel meer bedelaars (zwaar gehandicapten) en bedelkinderen en aan de andere kant colonnes met hele glimmende dure SUV wagens. Het is allemaal ter voorbereiding van het grote jaarlijkse feest (valt samen met eerste grote volle maan in het jaar). Overal hangen borden met NO HORNING, maar dit helpt niets er wordt nog even luid en vaak getoeterd. De kranten staan vol over de komst van de Dalai Lama en de boze reacties en sancties van buurland China. Die zijn not amused…

Wij hebben er een hele rustige laatste dag: we drinken koffie in de ons al bekende straat-bar/restaurant: Gautam Lassi, een aanrader! Verder regelen we ons vertrek naar het vliegveld voor de volgende dag. Bij ons vertrek uit het hotel geeft Gerrel haar winterjas aan de aardige portier die er wat blij mee was. We worden door de grappige receptionist en de aardige portier uitgezwaaid alsof we oude vrienden zijn.

Een half uur later zijn we op een fonkelnieuw, brandschoon vliegveld waar spiegel-glad marmer is gebruikt voor alle vloeren, muren en balies. Alleen de plafonds zijn gestuukt.

Op weg naar onze volgende avonturen in Myanmar. Op de dag dat de Dalai Lama aankomt in Bodhgaya, vliegen wij naar Yangon in Myanmar.

Na zes, vaak moeizame weken in India zien we uit naar onze volgende bestemming.

(De foto's bij dit reisverhaal volgen morgen of overmorgen en onze fijne ervaringen in Myanmar beschrijven we in Nederland)