Reisverslag 28/8 Quetzaltenango

Hier volgt ons 3e verslag uit Guatemala.

Quetzaltenango ook wel Xela genoemd
Quetzal is de naam van de nationale vogel (zeldzaam en met lange staart) van Guatemala en is ook de naam van de nationale munt. De naam Quetzaltenango is door de Spanjaarden gegeven aan de stad Xela (oude Maya naam).

Op zondagmiddag 22 augustus zijn we in Xela aangekomen vanuit Lago Atitlan. We zijn door het busje afgezet voor de deur van ons gualtemateeks gastgezin: dona Mariana en don Juan. We stapten binnen in een eenvoudige woning: eerst een soort van binnenplaats waar een auto stond en een heleboel butagasflessen. We werden naar onze kamer gebracht: een hele grote vierkante kamer met maiskleurig geschilderde muren. Als inrichting een 2 persoons bed en een ijzeren bureau en 2 stoelen. We hebben onze spullen neergezet en wat dingen uitgepakt. Een beetje opgefrist in de gemeenschappelijke badkamer die ook op de binnenplaats uitkomt Het regent en het is heel kil in onze kamer. Met al onze warme kleren, zelfs onze jassen aan gingen we om 19.00 uur aan tafel in de keuken en daar had Mariana een lekker maal voor ons. We zaten aan tafel met 2 studenten uit Guatemala die hun stage doen in Xela en ook hier in de kost zijn. Van de eerste tot de laatste maaltijd (3 per dag) heeft Mariana ons verwend met heel smakelijk bereid voedsel. En al kon ze niet het duurste kopen, ze gebruikte alleen verse producten en we hebben nooit hetzelfde voorgeschoteld gekregen. In hun huis woonde ook één van hun dochters met echtgenoot en schattige kleine dochters. De heer des huizes Juan is ondernemer en verkoopt butagasflessen. Hij had vroeger veel gedronken maar was gestopt??? omdat hij diabetes had gekregen. Toch had hij het iedere keer dat hij Paul zag over drinken en bier en rhum. Een niet drinkende alcoholist. …

Na de maaltijd zijn we naar het Parque Central gelopen (ongeveer 15 minuten) door donkere al behoorlijk verlaten straten. Juan had ons een eindje de weg gewezen. Op het Parque Central was een optreden van een band met allemaal in spierwit geklede heren met witte hoeden op. De muziek was eerder hard dan mooi. Toch was het leuk om rond te lopen op dit plein vol mensen uit Xela. Toen het weer heel hard begon te regenen, zijn we gaan schuilen in een oude passage en daar bleek een heel mooi en druk café te zijn met veel kaarslicht. Daar ons eerste bier in Xela gedronken.
Toen we thuis kwamen was het ongeveer 10 uur en iedereen lag al te slapen! Al heel snel pasten we ons aan bij deze gewoonte. Na het eten maakten we ons huiswerk, lazen wat in de krant de PRENSA en daarna was Gerrel echt uitgeteld en sliep ook rond 10 uur. Van die krant werden we niet blij: iedere dag uitgebreide artikelen over gevallen van zinloos geweld. Vaak zijn buschauffeurs het slachtoffer als ze geen geld geven aan de gangs in ruil voor zogenaamde bescherming. Paul bleef meestal wat langer op en genoot nog van zijn borreltjes! Het regende iedere avond dus zelfs op de laatste avonden toen we eigenlijk wat van het avondleven in de stad wilden beleven, zijn we thuis gebleven.
Om te vermijden dat we midden in de nacht over de pikdonkere en kille binnenplaats moesten, gebruikten we een klein rood emmertje als toilet.

De volgende ochtend werden we om acht uur verwacht in de talenschool Sol Latino. De school was gelukkig vlakbij. Nog geen 5 minuten te voet. Op maandagmorgen stipt om 8 uur stonden we voor de deur van de school Sol Latino, werden ontvangen door Miguel, hebben we kennis gemaakt met onze maestra Karin en zijn we begonnen met onze Spaanse les. We moesten eerst een toets maken zodat Karin wist op welk niveau ze met ons aan de slag moest. Dat bleek `Beginners 3`te zijn, dus genoeg bij te leren. We mochten ook zeggen wat wij wilden. We kozen een combi van grammatica en conversatie. Iedere dag 5 uur Spaanse les van 8 tot 13.00 uur. Karin heeft heel veel stof behandeld en met ons doorgenomen. Vooral de werkwoorden in de tegenwoordige en verleden tijd (dat waren al veel vormen en uitzonderingen!) en de zelfstandige naamwoorden: mannelijk of vrouwelijk?. Wij waren vooral de eerste dag na afloop van de les bekaf!!!! Karin was een pittige lerares die veel en duidelijk uitlegde en ons liet opschrijven (een dik schrift helemaal vol in een week!), ze liet ons goed oefenen en overhoorde daarna of het was blijven hangen, vaak niet dus want het hoofd zat eigenlijk al vol. Daarna was het repeteren geblazen, waarbij Karin feilloos onthield wat fout ging en dat weer opnieuw repeteerde. Vooral het eerste deel van 8 uur tot de pauze van 10.30 was lang en zwaar. De pauze hebben we steeds gebuikt om de mail te bekijken en te skypen. We hadden ook steeds de krant bij ons om actuele thema’s, meestal de enorme criminaliteit, in de les te bespreken. Een volgende keer zouden we kiezen voor 4 uur les per dag. Het is toch wel heel intensief 5 uur privéles!

Als we ’s morgens vertrokken was het behoorlijk fris op straat (en stil) en daarna ook heel koud in het lokaal. Gerrel nam speciaal een dekentje mee om in de plastic stoel te leggen die ijskoud aanvoelde.

Onze lerares Karin heeft een vol bestaan. ’s Ochtends geeft ze Spaanse les. ’s Middags werkt op een school waar ze middelbare scholieren bijles geeft. De rest van haar tijd wijdt ze aan haar studie rechten. Wij vonden het fijn om les te hebben van deze intelligente vrouw die een goede algemene ontwikkeling heeft en weet wat er speelt in de wereld.

Na de lesochtenden schoven we aan tafel voor onze warme maaltijd. De lunch was meestal iets uitgebreider dan het diner.

Op de eerste dag hadden we geen middagprogramma en hebben we de middag doorgebracht in Casa Latina (boven de school) en daar heeft Paul wat kunnen internetten en een heel goed skype gesprek met Erik gevoerd. Intussen heb ik daar mijn haar groei behandeld met blondeerspul… In onze douche bij Mariana kwam maar een hele dunne straal uit de douchekop en niet genoeg om mijn haar mee te kunnen spoelen.

Jammer genoeg is het hier in Xela niet echt veilig. Overal staan met mitrailleurs bewapende politie en/of bewakers en non-stop moeten we overal opletten op wat we wel of niet kunnen doen. Zo reizen we alleen overdag en nemen we in ieder geval geen chickenbussen (openbaar vervoer ) maar alleen het wat duurdere privé vervoer in minibusjes. We kozen voor de reis van Lago Atitlan naar hier voor “Adrenaline Tours”. Dit reisbureau is van een Belgische eigenaar die zijn personeel iets beter betaalt dan het minimumloon ( van $1 per dag).

Verder spookte er een hurrycane in de buurt rond maar gelukkig voor ons trok deze nu meer naar Mexico. Door de extreme regenval zijn er veel landslides en die blokkeren menige weg. Ook is het heel erg kil, ongeveer 16 C en nergens verwarming. Dus dragen we alles wat we bij ons hebben aan warme kleren over elkaar.….En dan weet men ons bovendien te vertellen dat de vulkanen in deze regio wat actiever zijn en dat er meer aardbevingen zijn dan anders. Dus al met al voelen we ons wel af en toe in de gevarenzone…. We zien uit naar de meer veilige stukken van onze reis en naar warmere gebieden. We zitten nu op 2333 m boven de zeespiegel en moesten ook wennen aan deze hoogte We hoeven ons geen zorgen te maken over overstromingen. Er kunnen heel wat ijsbergen loslaten van Groenland voordat we daardoor natte voeten zouden krijgen……

Omdat het hier zo mooi is wilden we het ondanks alle gevaren toch zien en met ons velen andere reizigers. Guatemala is een ontzettend mooi land qua natuur. Spectaculair gewoon! De meren ( bijvoorbeeld Lago de Atitlan is volgens Aldous Huxley het mooiste meer ter wereld), vulkanen etc.
Al met al hebben we van de omgeving helaas heel weinig kunnen zien door het slechte weer. De vulkanen waren continu in de wolken. De wegen veelal onbegaanbaar door de regenval en de landslides. Bruggen ingestort etc.

We hebben wel heel veel Spaans erbij geleerd en dat was het eerste doel van ons bezoek aan Xela. Het is gelukt in een week tijd weer een niveau hoger te komen: Intermediate 1.

Door de stadstoer op dinsdag te voet met Claudia (ook een leuke lerares) door het centrum van Xela, hebben we ook een goede indruk gekregen van het moois en het gezellige dat Xela te bieden heeft bij mooi weer. Het eerste café dat ze ons liet zien: RIBEIRA daar hebben we bijna iedere middag gezeten omdat het daar lekker warm was en de koffie zalig.
Op woensdag was er een hele mooie Cubaanse film: Baile Caliente, Noches de Habana. Heel romantisch en hartverwarmend.
Op donderdag was er een toer met Orlando naar ALMOLONGA: een dorp waar vooral groente wordt geteeld voor de export. Bloemkolen, wortelen avocado’s, bonen, sla etc. Helaas was het er vreselijk vies! Gewoon afval, plastic zakken maar ook accu’s, batterijen en dat komt allemaal in het grondwater en dat gaat zo de planten in….en daarna in onze buik…. We hoorden dat er een ander dorp was waar ze veel milieubewuster waren en gelukkig bleek dona Mariana alleen groentes te kopen die uit het schone dorp kwamen. Na een lange wandeling langs vieze beken en wegen kwamen we bij een lelijk somber gebouw waar we een thermaal bad konden nemen. Gelukkig vroegen we eerst even te kijken. We zagen troosteloos vieze badkamers waar we voor geen goud in wilden! Dit was een vreemde excursie en we waren blij weer terug te zijn in Xela.
Op vrijdagavond was er een salsales van Josué en dat was geweldig. Een bijzonder charmante man die al snel doorhad hoe wij mooier de salsa konden dansen. Het uur vloog om en we hadden graag nog vaker les van hem gehad!