1. Indiaas mobiel met lokaal nummer

REISVERSLAG 1: aankomst in Bangalore op 26 april 2014 en hoe we een lokale mobiel aan de praat kregen (staat: Karnataka); een niet zo korte introductie, volgende keer beter! ***)

We zijn ongeveer 10 dagen geleden geland in Bangalore om middernacht en toen was het nog 34 C !

Ons hotel bleek echt te bestaan en zij verwachtten ons ondanks de reserveringsperikelen die we al in Nederland hadden. Ik had zelfs in Amsterdam de manager al via skype gesproken! Een van de eerste acties op onze todo lijst was het kopen van een simpele Sim Lock vrije telefoon voor een lokale prepaid kaart. Dit leek ons een simpele klus maar wij vergisten ons danig. Als je niet de weg weet is het niet vanzelfsprekend om een eenvoudige mobiel te vinden tussen het aanbod aan smartphones. In de shopping Mall Garuda vonden we iets wat er op leek. Maar Paul wilde eerst een prepaid kaart kopen zodat we zeker wisten dat het werkte. Maar op zoek naar zo’n winkel gingen we een zaak binnen die een goedkoop mobiel had van het Chinese merk WHAM. Wat de doorslag gaf was het feit dat er 2 Simkaarten in passen. We werden voor de kaart verwezen naar een dealer van Airtel (concurrent van Vodafone). Onderweg zagen we meerdere verkopers van simkaarten. Ze deden allemaal moeilijk en toen kwamen we bij één die ons vertelde dat we een speciale verklaring moesten halen bij een overheidsinstantie( de commissioner). Dit leek ons wat overdreven en dat zou zeker niet in een dag lukken. Na lang aandringen verwees ook hij ons naar de dealer van Airtel. Weer een paar hete lange straten verder vonden we uiteindelijke de Airtel zaak. We waren wel blij met de koele Airco lucht daar binnen na de hitte en de drukte van het verkeer buiten. Helemaal blij werd ik van het bord EXPRESS SERVICE! !!!!! (zie foto)

Echter, na moeizaam een formulier te hebben ingevuld ( inclusief voornamen van mijn vader) op Gerrel’s naam bleek aan het eind dat ze een originele foto erop moesten nieten en die had ik niet bij me. Niet getreurd Paul had wel een pasfoto bij zich dus moesten ze het formulier met diepe zuchten opnieuw invullen en de medewerker die dat deed leek wel analfabeet. Uiteindelijk na veel vijven en zessen was ook dit formulier klaar en voorzien van Paul’s pasfoto. Maar we waren er nog niet : toen vroegen ze ons om een referentie/garantie van een vriend in India. Nu was dit onze tweede dag in Bangalore dus die vriend die hadden we niet. We kenden niet één van de 9 miljoen inwoners. Wel had ik een visitekaartje van de hotelmanager bij me en belde hem om te vragen of hij mijn vriend wilde zijn. Helaas nee dat zag hij niet zitten! We gingen de winkel uit na ruim anderhalf uur geploeter en zonder iets bereikt te hebben. We liepen de straat weer uit richting kruispunt om een riksja aan te houden en passeerden een verkoper van sigaretten en aanstekers. Gerrel liep terug en vroeg hem of hij onze vriend wilde zijn en uitgelegd waarvoor. “No problem” zei hij direct. Dus rechtsomkeert naar de Airtel winkel met de mededeling dat wij een vriend hebben. Ze keken wel raar op maar konden er niets tegen doen. We kregen te horen dat we om 9u p.m. Airtel moesten bellen om onze kaart te activeren. Dolgelukkig hebben we dit op de terugweg verteld aan onze nieuwe vriend en hem een drankje aangeboden. Hij wilde van geen enkele beloning weten, hij wilde ook geen geld accepteren. Toen hebben we hem maar in Amsterdam uitgenodigd.

Een paar dagen later belde onze nieuwe vriend. Hij was wel een beetje teleurgesteld dat hij Gerrel niet meteen aan de lijn kreeg…

‘s Avonds om 9u bellen we vanuit de trein naar Mysore met Airtel. Helaas werd ons om een pincode gevraagd die wij niet hadden. We wilden niet riskeren dat ons toestel geblokkeerd zou raken en besloten de volgende dag naar een winkel van Airtel te gaan om het ons uit te laten leggen.

’s Ochtends begon het apparaat ineens te bliepen en ontvingen we een SMS dat we de Airtel klantenservice moesten bellen. Dat hebben we geprobeerd maar het Indiase Engels (andere klemtonen) en de slechte lijn maakten dat we niets verstonden. Toen hebben we de hulp ingeroepen van een aardige ober en die heeft het gesprek voor ons gevoerd. Ook hij moest allerlei informaties zoals Pauls achternaam en die van zijn vader herhalen. En toen kregen we de zegen van Airtel en mochten eindelijk lokaal bellen met onze nieuwe aanwinst. Een heel zwaar ei was gelegd…. Hierop hebben wij natuurlijk geproost met een king size Kingfisher.

Dit hele verhaal alleen om jullie te laten weten dat we per SMS te bereiken zijn op het Indiase telefoonnummer: + 919945768262. Mocht dat niet lukken dan hebben we voor nood/sms ook het Nederlandse nummer: +31644804327. Appen kunnen we via +31621156002.

Wat we verder beleefd hebben de eerste 10 dagen volgt in ons volgende verslag. In ieder geval hebben we al heel veel gezien en meegemaakt en gaat het met ons beiden prima. Alleen zijn we allebei verkouden en hoesten flink. Met eten en drinken geen probleem tot nu toe.
(wordt vervolgd)

***) Als je deze mail niet meer wilt ontvangen, laat het ons dan even weten. Even goede vrienden!

***) If you don’t want to receive next emails please let us know. No offense!