2. Start reis in Karnataka en Kerala

Provincie Karnataka: Bangalore, Mysore en Hampi

We zijn op 26 april geland in Bangalore in Karnataka. Hier worden we gedoopt in het Indiase stof, de verkeersherrie, de exotische luchten, de hitte en de bureaucratie ( zie ook ons 1e verslag over ons Indiaas mobiel).

Bangalore of Bangaluru is een megastad met ruim 9 miljoen inwoners, vooral veelal goed opgeleide jongeren. Het wordt ook wel het Silicon Valley van India genoemd. De stad is (te) snel gegroeid en kampt met verkeerschaos en giga luchtvervuiling. Het is wennen aan de nieuwe geluiden c.q. het lawaai, de geuren en kleuren. We zijn ook veel buiten. Het voordeel van reizen naar nieuwe bestemmingen is dat je je zintuigen optimaal gebruikt. Thuis dommelen ze in door de routine en de bekendheid
van de omgeving.

We wilden vanuit Bangalore met de nachttrein naar Hampi maar er waren geen couchettes meer. Daarom zijn we eerst naar de paleisstad Mysore (800.000 inwoners) gegaan. Pracht en praal naast armoede. Vergeleken met 6 jaar geleden in India zien we bijna geen bedelaars. Ligt dat aan de regio of aan de tijd?
Tijdens de stadstoer bezoeken we een Technisch Museum dat heel leuk zou zijn geweest voor onze kleinkinderen; Veel doe het zelf testen, het vliegtoestel waarmee de gebroeders Wright in 1906 de lucht ingingen, windmolens uit Nederland, alles over bio- en gentechnologie en het nieuwste op nieuwe media en ruimte vaartgebied.

We ontmoeten in de bus Samuel uit Noorwegen. Hij heeft wel een heel bijzonder verhaal: tijdens vrijwilligerswerk in Oeganda (bouw weeshuis) komt een jonge moeder hem om hulp vragen voor haar dochtertje van net 1 jaar. Zij heeft een hartprobleem en moet snel geopereerd worden maar dit kan niet in Oeganda en wel in India. Hij besluit uit eigen zak de reis en operatie te betalen voor moeder met kind. Toen wij hem ontmoetten was de operatie 3 dagen eerder gedaan en met succes. Een gat ter grootte van een € 2 muntstuk was gedicht. Zonder deze operatie zou ze niet lang meer hebben kunnen leven.

Vanuit Mysore zijn we met een nachtbus naar Hampi gegaan. Hier was het zo mogelijk nog heter (> 38 C). Hampi was vroeger een stad van aanzien. Gesticht in 1300 en in 1600 uitgegroeid tot een megastad van meer dan 500.000 inwoners. Hier werden de 1e diamanten ter wereld gevonden. Het ligt aan een rivier die slingert door een betoverend landschap met super grote rotspartijen.
We zochten van het begin van de reis naar een kapper voor Paul maar vonden die nergens, tot we hier langs de Hampi rivier een open lucht kapper zagen die Paul maar wat graag onder zijn schaar zette. Hij heeft goed werk verricht.
Er zijn in Hampi nog een flink aantal paleizen en tempels bewaard gebleven van de honderden die er vroeger hebben gestaan. Erosie (door luchtvervuiling) en slecht beheer van het cultureel erfgoed vragen helaas wel hun tol, je mag bijna overal in en alles aanraken: veel is kapot of uitgesleten. Zo ook de ranke stenen pilaren van de Vittala Temple (http://hampi.in/vittala-temple) die gestemd zijn in verschillende tonen door het gewicht dat erop gestapeld is. En beeldhouwwerken zijn vervaagd. Er wordt wel gerestaureerd maar hap snap. We hebben een groot deel te voet bewonderd.
Met een Indiase familie hebben we een riksja gedeeld om de meer afgelegen tempels en paleizen te bezoeken. Het paleis Lotus Mahal (van een koningin) is wonderschoon! Alleen de naam al.

Provincie Kerala: Kannur en Wayanad
Met een Sleeper nachtbus zijn we doorgereisd naar Kannur en hebben daar onze intrek genomen in The Blue Mermaid Guesthouse (www.bluemermaid.in), 10 km zuidelijker aan Thottada Beach.
Hier ontmoeten we Antoine de Paris (63 jaar) en net als Paul sterrenbeeld vis. Hij reist solo omdat zijn vrouw nog niet met pensioen is (gaat Gerrel dat ook doen??). We horen van hem over een belangrijk feest dat op vrijdag 9 mei in Thrissur zal plaatsvinden. We besluiten onze route om te gooien en daarheen te gaan.
Als Antoine bij ons aan tafel zit kletst hij ons de oren van het hoofd zo blij dat hij eindelijk met iemand Frans kan praten. Zijn Engels is so so. Hij vertrekt een dag eerder dan wij naar het natuurpark WAYANAD. Wij genieten nog een volle dag van de stilte en de schone frisse zeelucht. ’s Avonds worden we getrakteerd op tropical onweer pal boven ons hoofd (flist-klap-brandlucht) en de stroom ging uit.

De volgende dag vertrekken wij in de stromende regen naar Guesthouse Varnam in Wayanad (www.varnamhomestay.com). Het blijft de hele dag non-stop regenen en niet zo zuinig ook. We besluiten de volgende dag samen met Antoine een SAFARI tripje te maken in het natuurgebied. We rijden erheen in een luxe Landrover. Bij de ingang moeten we onverwacht overstappen in een lage overkapte jeep die ongeschikt is voor onze lengte. Paul zit voorin omdat hij een zwakke rug heeft (zegt hij, maar hij sjouwt wel steeds een te zware rugzak mee). Antoine en ik zitten dubbelgevouwen achterin en we zien wat apen, veel herten en welgeteld 1 olifant verstopt achter een boom op ongeveer 150 meter afstand. We zijn blij als we weer terug zijn en de benen kunnen strekken. Terug in de guesthouse hoost het van de regen maar zitten we gezellig bij elkaar in de eetruimte. (Antoine links vooraan).

Vanuit Wayanad rollen we zo vanuit de riksja de trein in naar Calicut. Met een riksja van station naar busstation en zijn daar precies op tijd om de bus naar Thrissur te halen. Het regent aan één stuk door van de vroege ochtend tot de avond. De enige ruitenwisser in de bus is kansloos. De chauffeur lijkt de regen en het minimale zicht niet te deren, ook niet de tegenliggers zonder licht! Onderweg steekt er ook een storm op waardoor met windvlagen regen de bus in slaat. Alle ramen zitten dicht behalve voorin aan weerskanten van de chauffeur. Ze kunnen niet dicht omdat dan de voorruit dan helemaal beslaat. Nu zitten wij voorin … bij het instappen was ik al verbaasd dat we zulke mooie plekken hadden terwijl de rest van de bus vol zat….nu snap ik het wel…ik zit met een plastic vuilniszak voor mijn borst en mijn regenjas over mijn knieën...

In Thrissur moeten we een paar uur wachten op de bus naar Kulipully. We gaan naar hotel Samudra Regency (http://samudraregency.com), geboekt via internet, klinkt best sjiek. Het is bij elven als we aankomen en de receptie is gelukkig nog open. We krijgen best een mooi ruime kamer, maar over de vloer kruipen tientallen mieren van 1,5 cm lang……. Wat met name opvalt is dat ze wel verdoofd lijken. Ze bewegen heel traag. Is er gespoten?
En dan is het nu tijd voor wat iedere dag (vooral op reisdagen zoals deze) bijna terugkomt: overdag raken we bezweet, plakkerig, stoffig en moe van alle herrie overal. Als we daarna een douche hebben gehad en een Kingsize Kingfisher bier voor ons hebben staan met 2 glazen dan is de beloning groot en het ‘leed’ al snel vergeten. Omdat bier relatief duur is, drinken we samen doorgaans niet meer dan 2 glazen bier per dag (1 fles). Dus goed voor de lijn, ware het niet dat het Indiase eten ons heerlijk smaakt. Het is zeer gevarieerd en er worden heel veel verschillende vaak hete kruiden in verwerkt. ‘Many hot spices’. En typisch Zuid-Indiaas gerecht is THALI een soort van Indiase mini rijsttafel.
Tot nu toe is alles goed met onze ingewanden. We proberen alleen te eten waar het druk is en de keuken er schoon uitziet. We waren laatst in een tent waar de schimmels op de muren stonden en de ratten van de keuken naar straat renden…. dus daar eten we dan maar niet.

Op de dag van het grote Pooram feest in Thrissur verkassen we eerst nog naar een ander hotel: River Retreat, in wat vroeger het paleis van de sultan was (http://www.riverretreat.in/). Dit hotel is grote luxe en ligt heel mooi langs een rivier. De ochtend na het Pooram feest ontbijten wij vorstelijk op het luxe terras met panoramisch uitzicht over een groene glooiende vallei. (Meer over de Pooram volgt in ons volgende bericht).