Reisverslag Tulum 29-7, Yucatan

Voorafgaand: Bij de vorige berichten zijn enkele markante foto’s geplaatst; de overige zijn op Picasa te vinden. Mocht je geen prijs stellen op onze berichten, laat dat dan even weten, dan halen we je emailadres van de verzendlijst.

Op weg naar TULUM, nog een nacht geslapen in PLAYA del CARMEN in hotel TUCAN. Paul vond het tienmaal nix… Te benauwd, geen ramen, geen wind, te ver van strand, zonder ontbijt, internet werkte niet. Verwend? Nee hoor! .. De busreis naar Tulum centrum verliep vlot. Daarna een lokale bus naar ons logeeradres. Die dropte ons langs de hoofdweg, waar we net langs waren gereden. Achteraf bedenken we steeds hoe het handiger had gekund. Stukje lopen door een natuurgebied richting Maya ruines (zie verder) en dan lagen de cabanas vlakbij, dachten we. Het werd een lange hete wandel/sleeptocht met volle bepakking van 1,5 km, waarbij we muggen van ons afsloegen, voor onderwater gelopen stukken weg moesten uitwijken naar een modderpad en af en toe ook voor een soort Leguaan (grote hagedis) moesten uitwijken.

Maar het was de moeite waard; in Tulum zijn we 4 dagen gebleven. We sliepen daar in guesthouse CABANAS MAR CARIBE, in een open houten hut met rieten dak met een deur en een raam, geen fan en weinig ventilatie, dus (ook) benauwd. Vooral Gerrel heeft onder de klamboe last van de hitte tijdens het slapen. Paul niet, hij slaapt overal doorheen, ook door hitte. Bij de huisjes was een prima restaurant: MARIACHI PLAYA, met prima mariachi en salsa muziek en heerlijke ontbijtjes en maaltijden. We zitten op een steenworp afstand van een waanzinnig mooi strand met kristal helder water. Om de dag te starten nemen we daar ’s ochtends een duik in en de dag sluiten we af met een koele avondduik.

Op de 1e dag hebben we ’s middags het dorp verkend en wat inkopen gedaan. Op de 2e dag hebben we fietsen gehuurd en zijn op pad gegaan naar BOCCA PAILA (plm 14 km). Dat ligt in het natuur- cq eco-gebied SIAN KA-AN. Overigens prijst elk hotel zich met eco aan: Eco Chic, Eco Spa etc, zodat Gerrel het begint te hebben over MexEco. De tocht leek verder eindeloos te duren. De laatste 4 km liep over een zandpad met diepe gaten. Op het eind zat Paul flink te mopperen, hij vond dat we een brommer hadden moeten huren.

In Bocca Paila hebben we met een bijzonder enthousiaste mexicaanse gids Antonio en 2 mex camaramannen, die een TV serie voorbereidden, een kajaktoer gemaakt over de uitgestrekte lagoon, langs en dwars door mangroven: een waar natuurparadijs, we zagen veel onbekende vogels, die ons in het spaans zijn uitgelegd… door ADHD Antonio. Wat we wel herkenden waren de Ibis, Pelikaan, Specht en een soort Zwaluw. Helaas geen schilpad, krokodil etc. Op de weg terug met onze 2 pers kajak stonden er flinke golven en die kregen we ook regelmatig over ons heen en in de kajak, gelukkig was het water warm. EN: wij zijn niet omgeslagen! Onze mex amigos gingen wel overboord met al hun spullen ( ze hadden teveel water in de kajak gekregen, maar hadden gelukkig de opname-apparatuur niet bij zich). Met de baas van het eco centrum Cesiak, hadden we kunnen regelen dat we met fiets en al weer bij ons hotel, 11 km (Paul:!!!) verder zouden worden afgezet, we hadden nl geen licht op onze fiets en zouden de gaten in de weg niet zien en in de terugtocht ook geen gat zien .

Eenmaal thuis in onze cabana hadden we het gevoel op survivaltocht te zijn geweest… uitgeput maar wel voldaan. De kajak gids Antonio herhaalde bij het afscheid telkens hoezeer hij hoopte op latere leeftijd net als wij dit soort van activiteiten te kunnen blijven doen, leuk om te horen!

Op de 3e dag (zondag) zouden we eerst gaan zwemmen in een ondergrondse grot (Cenote), maar we vonden bij nader inzien dat we niet uit Tulum weg konden zonder de Maya tempel (aan de kust gelegen en zichtbaar vanaf ons strand) te bezoeken. Dus eerst terug gefietst naar Tulum en met een busje weer terug naar onze cabana. We wilden eerst nog snel naar het buur-complex Zazil Kin (iets luxer, met internet) om een paar mensen te skypen, oa Erik. Maar er was (nog) geen internet want geen elektriciteit.

We zijn langs de kust doorgelopen naar de MAYA tempel. Daar een uurtje de oude bouwwerken bewonderd en de beeldschone vergezichten. Jammer genoeg was het er vreselijk druk, gelukkig niet alleen buitenlanders, veel Mexicanen waren een dagje op bezoek bij hun voorouders. Een prima gelegenheid om de Yukatan/oud Maya- Mexicanen ongedwongen mee te maken. Vriendelijk, open, ook naar buitenlanders, gaan leuk met kinderen om, wel aparte bouw; klein van stuk, gedrongen vaak ook wat gezet. Wij toornen er wel bovenuit.

Na het bezoek op de terugweg nog een keer internet geprobeerd bii ZAZIL KIN. Het was inmiddels happy hour, 2 cocktails voor de prijs van 1, Dus voor plm € 3 twee overheerlijke Caipirinha’s, terwijl een bier daar ruim €2 kost! We hadden nu wel verbinding tot het netwerk maar konden niet internetten, de cocktails smaakten er niet minder om.

Daarna ’s avonds onze rugzakken gepakt en middenin de nacht gewekt door kletterende regen op het rieten dak, gierende windvlagen en een oorverdovend rollend lawaai vanuit zee. En met tussen door donder en bliksemflitsen. Gerrel deed geen oog meer dicht en had al visieoenen van Tsoenami’s etc. Paul had oordoppen in… Het uren aanhoudende bulderend lawaai bleek van de hoge golven die stuk sloegen op het rif voor de kust; een van de langste en mooiste ter wereld. Daardoor (?) liep ook dit avontuur weer goed af.

Wij zijn ’s ochtend in de stromende regen gaan zitten wachten op de bus die niet kwam. Door de regen? Dus toch maar met een taxi.. naar het busstation in Tulum voor de tocht naar Bacalar, 35 km boven Chetumal.