Reisverslag Flores, El Remate en Tikal, 12-8

Hier volgt ons 1e verslag uit Guatemala.
We zijn nu een week in Quetzaltenango en volgen een intensieve cursus spaans van 5u per dag bij de talenschool SOL LATINO.
We gaan even terug naar ons begin in Guatemala:

We waren dus net getild bij geldwisselaars in Belize en waren alert: Bij de douane van Guatemala vroeg de vriendelijke jonge douanedame ons onverwacht 20 Quetsales pp om het land in te mogen. Op advies van onze reisgids Lonely Planet vroeg Gerrel om een reçu; lange tijd geen reactie en toen mochten we doorlopen…

De volgende hindernis was vervoer landinwaarts. Chauffeurs met mooie verhalen genoeg. We laten ons toch verleiden tot een taxi naar het dichtstbijzijnde busstation; het werd een simpele oude minibus. Deze zette ons na een vlotte tocht door weer een nieuw land af bij het busstation van Santa Elena.

Met een tuktuk zijn wij naar het nabij gelegen eilandje FLORES gereden en hebben ons laten afzetten bij Guesthouse LOS AMIGOS, een backpackers paradijs gerund door Nederlanders (oa Jeroen). Er zijn 8 pers, 4 pers slaapzalen en 2 persoonskamers. Die laatste zitten vol. We kiezen voor een 4 pers slaapzaal. We zijn de eerste en mogen dus ons bed uitkiezen. De guesthouse is net een jungle met daartussen kriskras kamers, hutjes, hangmatten en zitjes. Het is mooi om te zien, maar het wordt er overdag knap benauwd doordat er geen zuchtje wind waait en omdat het bevolkt is met backpackers die graag pochen op hun reizen en de een weet het nog mooier te brengen dan de ander… Waar de beste wiet te krijgen is, hoe vaak de bus stuk ging etc: backpackers met teveel prietpraat.

Bij het ontbijt lezen we de krant LA PRENSA LIBRE en gruwen van al het geweld dat daarin staat beschreven. Op klaarlichte dag wordt een stel dat bij de Mac Donalds in Guatemala City stopt, doodgeschoten en zo zijn er ongeveer 15 moorden per dag in een land dat minder inwoners telt dan Nederland. Verder worden buschauffeurs doodgeschoten omdat criminele gangs geld eisen voor hun zogenaamde bescherming. Wie weigert, loopt groot risico te worden neergeknald. Het is deze week ook een aantal keren “raak” in de stad waar wij een talencursus hebben besproken: Quetzaltenango We twijfelen dus heel erg of we dat wel door moeten laten gaan. (Noot: inmiddels zijn we hier dus wel)

Flores is een eilandje met schattige houten huizen en ruwe kinderkopjes in de straten: leuke restaurantjes en winkeltjes. Maar Flores ligt wat ver van Tikal (67 km) en er is geen goede zwemplek.
Met de lokale bus gaan wij naar EL REMATE, een gehucht op 20km van Tikal. Wij kiezen een rustig en fraai hotel: SUN BREEZE. Behalve ons is er nog een Spaanse die alleen reist. Op de dag van aankomst lukte het zwemmen niet omdat het rond de middag begon te regenen; een vast patroon zoals we inmiddels hadden gemerkt. We hebben wat rondgehangen bij het restaurant van de buren en bij ons hotel en werden lek geprikt door muggen.

De volgende ochtend stond onze wekker op 4.45 a.m. (!!) om de collectivo (shuttle busje dat onderweg iedereen oppikt) te nemen naar TIKAL. We zaten in het busje met CHAPINO’s (dwz mensen uit Guatemala), een Duits stel van onze leeftijd en een Japanse schone die alleen reist.
Bij de ingang van het park Tikal kozen wij voor een toer met gids LUIS. De groep bleek heel groot, wel 35 personen. Maar dankzij zijn luide stem konden wij hem steeds prima verstaan. Tikal is indrukwekkend, vooral door het uitgestrekte oppervlak van 23 km2 en het enorme aantal tempels. Wij hebben maar 15% gezien van het totaal. De meeste ruines/tempels liggen nog bedolven onder een laag aarde en zijn helemaal begroeid. Het zijn steile groene bulten in een verder vlakke omgeving. We waren er klokslag 6uur (p.m.!!) en rond 9u kregen we het al héél heet. En dan met die hitte 6 reusachtige tempels op en af !!! Gerrel sloeg er twee over; een door de hitte en een omdat hij heel erg steil was en niet geschikt voor mensen met hoogtevrees. Een tempel was afgesloten voor het publiek omdat er 2 jaar geleden 2 mensen afgevallen waren met dodelijke afloop.

Om 12u waren we “klaar” met de tempels en reden we met onze shuttle terug naar ons hotel. Snel onze zwemspullen gepakt en te voet op pad naar het kristalhelder zwemwater bij de ingang van de biotoop (natuurgebied). Gerrel trok nogal wat bekijks doordat ze onder een paraplu liep en daar haar handdoek overheen had om te drogen. Het was voorbij guesthouse/restaurant MON AMI. Het zwemmen en zonnen en chillen was zalig na alle hitte en inspanning van de ochtend.

Op de terugweg super lekker gegeten bij Mon Ami en een heel interessant gesprek gevoerd met een professor (half Amerikaans/half Australisch) en een Amerikaanse journaliste uit Washington. Ze vertelden allerlei interessante dingen. Ze hadden oa theorieën over de CIA die allerlei obscure zaken regelt in Centraal Amerika, ook in opdracht van The AMERICAN FRUIT COMPANY en van de oliemaatschappijen. We weten natuurlijk niet wat er allemaal van waar is, maar volgens hen is de CIA hoofdverantwoordelijk voor de ontwrichting van de maatschappij in Guatemala en wordt de regering die wel probeert de zaken goed te regelen voor het volk serieus gedwarsboomd. Deze theorie hadden we al eerder gehoord uit de mond van Jeroen de eigenaar van guesthouse Los Amigos. Hij heeft ons aangeraden het kritische boek “Bitter Fruit” over dit onderwerp te lezen.
Na het eten zijn we gaan internetten en allengs werd het nacht en moesten we het stille stuk teruglopen in het donker. Gerrel vond dat heel eng en nam zich voor dat niet meer te laten gebeuren. Gelukkig zijn we veilig in ons hotel aangekomen en hebben onze bagage ingepakt omdat we de volgende ochtend onze route zouden vervolgen.