Reisverslag San Ignacio en Chinese Invasie, 10-8

We lopen een beetje achter met het plaatsen van de verhalen, te weinig internet faciliteiten. We zitten nu aan het Lago de Atitlan in Guatemala en gaan vanmiddag naar Quetzaltenango voor een week spaans oppoetsen.

Nu weer even terug naar Belize:
Vanaf CAYA CAULKER waar we nogwel veel langer hadden kunnen/willen blijven, staken wij met een volle speed boot over naar Belize stad. Omdat we waren gewaarschuwd voor criminaliteit in die stad, zelfs op klaarlichte dag, zijn we linea recta per taxi van pier naar busstation gegaan. Daar vertrok bijna gelijk een lokale oude bus naar het westen, naar SAN IGNACIO (een kleine 100 km).

Na ongeveer 30 km zijn we uitgestapt om de Belize Zoo te bezoeken. Een bijzondere dierentuin opgericht in 1984 door een Italiaanse biologe om mishandelde of weesdieren op te vangen in een omgeving die zoveel mogelijk lijkt op hun natuurlijke habitat. Dit betekende dat we echt moesten zoeken en turen om de gieren/puma’s/krokodillen etc te ontdekken, maar dat lukte. Ook mochten we een enorme Boaconstrictor om ons lijf krijgen, wij ff niet. Wij hadden geen spijt van deze stop, hoewel het zweet ons over de rug gutste en de muggen om ons heen dansten.

Daarna met een andere oude bus verder. Deze bus stopt heel veel. Tussen haltes kun je ook in en uitstappen. De gemiddelde snelheid komt uit op zo’n 25 km/uur. Eind van de middag aankomst in een klein provinciestadje. Heel overzichtelijk met één hoofdstraat. Onze keus valt op hotel CASABLANCA, hoewel Paul het veel te duur vindt…. Als we later andere hotels bezoeken blijkt dat we voor daar heel goedkoop zitten en oef… is Paul opgelucht. Het is een heel mooi hotel. We slapen er helaas de eerste nacht heel slecht omdat de airco van het buurhotel zijn warmte en herrie bij ons naar binnen jaagt, terwijl wij juist hotels zonder airco’s uitzoeken vanwege het lawaai (en de frisse lucht). Vanuit ons raam kunnen we de airco van onze buren aanraken! Dus houden wij ons raam zoveel mogelijk dicht, maar toen werd het vreselijk benauwd. De volgende ochtend vroeg van kamer gewisseld, precies aan de overkant van de gang. Deze heeft een ruim uitzicht en veel frisse lucht een groot vrij raam. Daar sliepen we heerlijk. We waren vergeten op tijd door te geven dat we nog een nacht zouden blijven; onze kamer was voor de volgende nacht verhuurd en wij moesten ’s ochtends helaas onverwacht weer verkassen.

Vanuit San Ignacio worden heel veel (adventure) tours aangeboden naar Maya ruines, maar ook trips voor zwemmen, kayakken door grotten en tubing op de rivier, etc. Die trips zijn allemaal in US $ en pittig geprijsd, de goedkoopste is 45 $ voor een half dagje. Door wat te lezen in ons reisboek (Rough Guide) en door wat rondvragen bij locals, besluiten we eerst wat kleinere uitstapjes in de buurt te maken. Op loopafstand (10 min) is een IGUANEN kwekerij en opvanghuis en een park met medicinale planten. De gids legt de tamme iguanen (een soort leguanen) op je hoofd en schouders en trosjes babyiguanen op je handen. Gerrel zorgt dat ze uit de buurt blijft. Paul houdt een paar krassen op zijn schouders over van de scherpe nagels van de lieve beestjes. Er zijn er maar een paar tam. De bijna 100 anderen worden opgevoed om in de natuur teruggezet te kunnen worden. Op de terugweg, in de medicinale tuin, vertelde de gids over een geneeskrachtige boom die steeds naast een giftige boom groeit: de Gimbo Limbo of de Tourist Tree. Verder vertelt hij over een speciale plant, de ISKANAN. Deze zou heel goed zijn voor allerlei soorten huid problemen en je zou hem zelfs kunnen drinken; hij zou ook heel goed zijn voor de prostaat. Hij plukte een flink aantal takken met bladeren en bloemen en zei dat we die 15min moesten koken met 3-5 kopjes water; daarna moesten we de huidproblemen een paar keer per dag insmeren. De hospita bij HI-ET, ons nieuwe hotel, heeft dat verhaal beaamd en voor ons het brouwsel gemaakt. Het ruikt lekker en we weten nog niet of het echt werkt.

Voor de Maya ruines CAHAL PECH waren we deze dag net te laat.
In San Ignacio is iedere zaterdag een grote regionale markt. Helaas regende het die ochtend nonstop en liepen we onder onze plu’s,toch was het behoorlijk druk. We hebben er wat fruit gekocht een poncho en bij Mennonieten, die hier in een paar nederzettingen wonen, kaas en yoghurt. Het café/ restaurant FLAYVAS is “the place to be “, vooral ook omdat het de enige plek is met Wifi voor de klanten. Daar hebben we veel tijd doorgebracht met bier en koffie ….. en mailen. Op de 3e dag zijn we dus verhuisd naar HI-ET, een mooie grote houten villa in Louisiana stijl.

’s Middags zijn we weer de heuvel opgeklommen, verder omhoog, voorbij de Iguanen boerderij (totaal een half uur) naar de MAYA RUINES van CAHAL PECH: Mooi gelegen in weelderig groene omgeving. Daarna met de local bus 12km naar de ruines van XUNANTUNICH. Maar de ferry die ons over de rivier moest brengen, lag aan de ketting, het water was te hoog. Biertje gekocht in supermarkt en terug met mini bus naar San Ignacio. De volgende dag is deze excursie wel gelukt; samen met hotel-genoot Laury uit San Francisco een taxi genomen naar XUNANTUNICH. De ferry ging nu wel, maar alleen voor voetgangers, dus moesten we de 2km naar boven lopen/klimmen. Eenmaal bij de ruines bleken we nog niet klaar met klimmen; de hoge tempels nodigden ook uit. .. Laury was al duizelig en haakte af. Gerrel ging nog tot halverwege, tot de hoogtevrees haar tegenhield. Alleen Paul heeft de top bereikt. Hij mocht er niet lang van genieten omdat een van de gewapende wachten op een holletje kwam waarschuwen dat de ferry gelijk terug moest omdat het water erg snel steeg. Hij maande ons op te schieten. We zetten er flink de pas in maar Paul liep er achter, hij was wat licht in zijn hoofd; verlicht door de Maya’s of vermoeid door de klimpartij; het bleek het laatste. Deze ruïne was heel imposant en goed geconserveerd. Op de terugweg bij ECOLODGE TREK STOP een frisje gedronken en Laury heeft er de vlindertuin bezocht. We waren moe en voldaan, vooral ook omdat deze zelfde excursie-comby, Cahal Pech en XunanUNANTUNICH, door de touroperators werd aangeboden voor 56 $ US pp.

De locals van Ignacio waren super rustig aardig en relaxed. Behalve zaterdag- en zondagnacht. Toen werd de alcoholkraan wijd open gezet evenals de volumeknop van de giga megaboxen. Het hele dorp kon tot 3u ’s nachts van meegenieten en daarna liepen dronkenlappen op straat te schreeuwen en te schelden met alle varianten van fuck en wait untill I’m sober tomorrow.

Op dinsdagmorgen 10 augustus gingen we heel vroeg op pad met de taxi naar de grens met Guatemala. Bij de grens zijn we op de valreep nog getild door geldwisselaars: 2 Guatemalinese Quetsales voor 1 Belize dollar ipv 4 maar de schade valt gelukkig mee. Nog even en we zijn al in Guatemala!

Nagekomen bericht van onze speciale verslaggeefster: De Chinese Invasie in Belize.

Onze 1e kennismaking met de chinezen in Belize was op het eiland Caye Caulker. In het kleine dorp je op het mini eiland stuitten wij op wel 8 supermarkten met allemaal Chinese namen. Verder werd ruim 50% van de restaurants gerund door chinezen. Ze serveren ook local food en Europees voedsel. Wij vermoedden eerst dat hier op dit eiland zich een uitgebreide chinese familie had gevestigd. Maar gaandeweg via Belize City, Belize Zoo en andere stadjes zoals Belmopan tot San Ignacio zagen we in ieder dorp-stadje hetzelfde beeld. In de Chinese supermarkten is behalve levensmiddelen een ruim assortiment aan kleding, keuken en schoonmaakartikelen, kortom vrijwel alles te koop. Bovendien waren er in Caye Caulker zoveel winkels/tjes dat we ons afvroegen voor wie al die goederen bestemd waren op dat kleine eiland.
De guesthouses-hotels, souvenirs-artenesania winkels en tour operators waren wel in handen van de inwoners van Belize. Net als in Europa kenmerkt het Chinese assortiment zich door lage prijzen, kwalitatief minder goede spullen en langere openingstijden. Wij hebben onderweg van inwoners van Belize gehoord dat ze niet zo blij zijn met deze Chinese invasie en dat kunnen wij ons goed voorstellen.
Wij hopen dat de buitenlandse concurrentie tot een goede balans zal komen. Wij hadden van tevoren heel weinig beeld van het land Belize, eigenlijk nog nooit van gehoord.

Wij hebben Belize leren kennen als een klein land met een hele vriendelijke bevolking, goed georganiseerd, veel opleiding, veel aandacht voor de natuur, kleinschalige projecten en veel aandacht voor toeristen. Helaas ook met de nodige criminaliteit in Belize City. Door de Engelse overheersing in het verleden is een soort steenkolenengels de voertaal; jammer voor de pogingen om onze spaanse taalvaarigheid te verbeteren.