Reisverslag 21/8 Chichicastenango Lago de Atitlan

Hier volgt ons 2e verslag uit Guatemala.

We zijn maar twee nachten in Antigua gebleven omdat we op donderdag 19 augustus vroeg de markt van Chichicastenango wilden bezoeken en geen zin hadden om al om 6 uur op te staan om de bus van 7.00 uur te nemen.
We hebben daardoor kunnen genieten van de voorbereidingen van deze giga lokale markt en Paul had het liefst 3 foto´s tegelijk gemaakt als dat had gekund….Het had een beetje de sfeer van de avond voor Koninginnedag. We zijn ergens iets gaan drinken op een balkon op een straathoek en we hadden hiervandaan een prachtig uitzicht over het gebeuren. We kwamen ogen te kort. De ober vroeg of hij onze pen even mocht gebruiken en kwam niet meer terug. Ik heb hem gevraagd of hij hem kon terugbrengen. Bij het afrekenen vroeg ik hem of hij soms pennen spaarde en omdat hij dat beaamde, hebben we hem de pen cadeau gedaan. Toen ik hem daarna vroeg hoeveel hij er al had, antwoordde hij dat het zijn eerste was omdat hij pas was begonnen met het verzamelen van pennen …
Tijdens de wandeling door dit hoog in de bergen gelegen dorp viel ons plotseling een hele rij pastelkleurige huisjes op: dit bleek de begraafplaats…mooi in de verf, schoon en keurig verzorgd. Dit in grote tegenstelling tot de huizen waar ze in wonen die zijn rommelig, kaal, vervallen en vies….
We zijn bijtijds gaan slapen omdat we toch wel bijtijds de markt wilden bezoeken en daar wilden zijn voordat de horde toeristen uit Antigua daar rond 10.00 uur de markt zou overspoelen….

We staan vroeg op voor de markt, 7.30u en ontbijten snel en simpel in ons hotel. Buiten worden we opgeslokt door de menigte. We hadden de hele nacht al drukte en vrachtauto’s gehoord en het effect was nu te zien: Inderdaad een soort Koninginnedag op zijn Guatemalteeks. Elke stoeptegel bezet, overal kramen; slim en stevig aan elkaar geknoopte palen met plastic daken en wanden, overal heel gekleurd geklede vrouwen en kinderen zittend bij de kramen of rondlopend met koopwaar. Het idee is om alvast wat souvenirs te kopen maar wat een opgave met zoveel moois. We besluiten eerst te inventariseren en een idee van prijzen en afdingen te krijgen. We zien de mooiste kleden, houtsnijwerk, veel kleurrijke groenten en fruit, de (voor ons) bekende openlucht slagerijen etc. Er is zelfs een kruidendokter die natuurlijke middelen tegen giftige slangenbeten, padden en dergelijke als een volleerde standwerker aanprijst. Als bewijs heeft hij een levende slang en een dode pad bij zich: ik geloof hem. Er is natuurlijk ook veel rommel te koop, maar met de busladingen toeristen die om 10u de markt overspoelen is dit geen probleem. Met onze zware rugzakken in het achterhoofd kopen we wat kleine sierraden en kleden. We gaan nog even op zoek naar een kramenbouwer in een oranje Holland T-shirt die we de vorige dag hebben zien zweten, maar die laat de verkoop blijkbaar aan zijn even kleurrijke vrouw over. We bezoeken ook de 2 kerken die de markt insluiten: Sombere plekken waar vooral vrouwen bidden voor vermoedelijk een beter en veiliger leven.

Daarna is het tijd voor ons vervolg: de bus naar PANAJACHEL. Het is blijkbaar aan ons gezicht te zien; we worden aangeklampt door ene José die de beste bus zou hebben. In verband met de veiligheidswaarschuwingen twijfelen we over het type vervoer en de chauffeur. José dringt aan 65, 50 20, 15 Quetzales, maar is het veilig? We hebben nog een uur en pauzeren in een luxe hotel… Een oase van rust en rijkdom; een groot contrast. We nemen een koffie en genieten van de vele papagaaien in de grote tuin en een groot marimba orkest op een balkon; ze spelen niet steeds gelijk! Ons luxe verblijf is opgemerkt: we betalen Q50 pp voor een comfortabele reis met een chauffeur die gelukkig geen haast heeft. Het is een mooie tocht door een groen landschap met af en toe een dorpje met de inmiddels bekende winkeltjes, kramen en werkplaatsen pal aan de weg. We zien ook al de nodige sporen van alle waterval; beschadigingen aan de weg. In de buurt van van het meer zijn prachtige uitzichten over het enorm uitgestrekte meer een de omringende bergen en VULKANEN. Het plaatsje Panajachel ligt onder aan een heuvel.

We worden afgezet aan de rand van het meer. We hadden al gehoord van de wateroverlast en de stijgende meerspiegel. De oever blijkt onderwater verdwenen. Een moeilijk steil pad van planken, kiezel, en uiteindelijk zandzakken die alweer uit elkaar vallen, leidt ons naar een steiger van boten waar we overal welkom zijn. We stappen in een al volle boot; Chapinos (de lokale naam voor Guatemalteken), Amerikanen en wij.

De hemel is dreigend donker maar we hebben een mooie tocht tot onze bestemming SAN MARCO de LAGUNA aan de LAGO de ATITLAN. We worden voorgelicht door een Amerikaanse schilder die, net als vele andere buitenlandse kunstenaars, in een opvallende rode villa in Pananax aan het meer woont. We meren aan en krijgen meteen begeleiding van 2 jongetjes die ons erg duidelijk richting hotel van hun familie willen begeleiden. Enigszins geïrriteerd zoeken we verder en verder en verder. Nadat we de jongens hebben afgeschud en 2u verder zijn, komen we langs het 1e hotel/guesthouse dat we waren gepasseerd; SCHUMAN en dat blijkt voor een mooie prijs een prachtige kamer met balkon te hebben. We zijn er de enige gasten en genieten van de rust. Het dorpje is maar een paar straten/paden groot. Op het hoofdpad naar de aanlegsteiger zit alles wat we nodig hebben. Er zijn winkeltjes, een internet café en vele bordjes die wijzen op alternatieve activiteiten; meditatie, spa, healings etc. We gaan eerst voor het fysieke en eten er prima hot curry in een restaurant met een grote open haard en droog hout: LA FE. De Engelse eigenaar is blij met een pyromaan als gast, of we terug willen komen! De eerste avond, tussen de buien door, bezoeken we café Ganesh, waar een zenuwachtige gitarist (lang) wacht op een goed moment om te beginnen met zijn repertoire dat later uit 3 nummers blijkt te bestaan. Waarschijnlijk de zoon van de bareigenaar, ook weer een engelsman. Het duurt langer dan een biertje maar het is de moeite waard. Hij wordt begeleid door 2 lokale gitaristen en blijkt te zingen met een fraaie zeer krachtige stem.

Bij onze zoektocht naar een kamer hadden we de bagage geparkeerd bij Guesthouse LA PAZ. Daar bleek om 9u ’s ochtends een Yoga sessie te zijn. Na al het gesjouw met de rugzakken en de enthousiaste verhalen van een Argentijnse Yoga lerares gaat ook Paul mee. De sessies o.l.v lerares LAXMI bevallen heel goed, ons hele lijf wordt opgerekt, ook zijn er veel energie gevende en rustgevende oefeningen. We nemen ons voor dit vaker te doen...

We maken ook uitstapjes met de boot naar ander plaatsen aan het meer. San Pedro is een plaats vol backpackers aan de overzijde. Stijl tegen een bergrug gebouwd. Het regent weer eens en de waterstromen nemen de helft van de straatbreedte in beslag. Tuk-tuks, autos en brommers proberen het water en ons te ontwijken. Ondanks het weer toch een ontspannen sfeer. Het wachten op de retour boot op een terrasje aan het water, met uitzicht op de onttopte vulkanen bevalt ook goed. Met de aanhoudend slechte weervoorspellingen rekenen we er niet meer op de vulkanen te kunnen beklimmen en te bewonderen. We bezoeken ook het veel kleinere nijverheidsdorpje San Juan de Laguna. Dit dorp lijkt geheel onderwater gelopen, maar na een eind over grote keien gaat de weg gelukkig omhoog. Het is zaterdag dus de thuis-bedrijfjes zijn dicht. Gerrel scoort toch nog in een winkeltje een mooi sjaaltje.

De volgende dag vervolgen wij de tocht. Met de boot onder het zeil ivm nog steeds buien naar Panajachel om daar een ticket voor vervoer naar Quetzaltenango te kopen. Het wordt Adrenaline tours. Nog even wat maagvulling in het indiaas restaurant Bombay met mooie herinneringen aan onze vorige sabatical in Azie. In de chique minibus moeten we onze plaats voorin, vanwaar we wegverzakkingen en landslides zouden kunnen zien, afstaan aan Saskia en Sergio; zij hadden gereserveerd. Balen, maar het blijken goede bekenden van de Spaanse school Sol Latina te zijn. Zij is een paar jaar geleden in Guatemala blijven hangen na een stage en heeft nu een heel sympathieke man en denkt er niet aan om uit Guatemala weg te gaan. Zo hebben we inmiddels al vele buitenlanders getroffen die zich permanent in dit land gevestigd hebben en zij blijken steeds zelf weinig problemen met de criminaliteit te ervaren. De weg naar Quetzaltenango verloopt redelijk vlot, hoewel we op sommige plaatsen door waterplassen en langs afgronden moeten manoeuvreren. We kunnen ons zo op onze komende week van elke dag Spaanse les voorbereiden. Vamos a ver!