Reisverslag 15-7, Playa de Carmen (Mexico).

Wij zijn goed aangekomen in Mexico. Alweer veel avontuur. Er waren treinen naar Schiphol uitgevallen, een erg lange wachtrij voor het grenswisselkantoor met maar een loket, een nog langere wachtij voor het inchecken, met een brulbaby, (we houden echt wel van kleine kinderen...), indringende ondervraging voor boarding Continental Airways voor USA (of wij wel pluis zijn...) en daarna een goede vlucht met af en toe wat geschommel volgens mij en heftige schokken volgens Gerrel naar Houston. Deze keer geen cognac. Wel bestek voor de verzameling maar de messen mogen echt niet door de scan. Ik wel, voor het eerst. Voor de aansluiting een korte break met de 1e Corona. Voor mij de 1e keer in Amerika. Gemengde gevoelens; erg formeel en overal etenslucht. Geen spijt dat we niet wat langer hier zijn. Dan de vlucht naar Cancun (Mexico). Het vliegtuig was al opgewarmd; uren in de hete zon; snikheet, misschien wel 40 graden en ook nog lang wachten voor vertrek. Daarna blijkt invullen douane formulieren belangrijker dan water. Boven de golf van Mexico zien we het drama; een honderden kilometers uitgestrekte oliefilm op de zee.. Geen plek om te varen of te zwemmen hoewel het oude rammelende toestel je te denken geeft. Stevige landing, zeer informeel inklaren en simpele bagageband waar de rugzakken ongemerkt langskwamen, met uitzondering van 1 banaan uit Nederland die Mexico niet in mocht. We kiezen voor een goekope bus naar busstation van Playa del Carmen, daartoe geadviseerd door een Mexicaanse reisgenoot. FF zoeken, lopen met karren (gaat al stukken beter), kaartje gekocht samen met reismaatje Maxime uit Adam. Wachten wachten etc. Na 45min komt de bus en krijgen we te horen dat hij vol is en dat we het geld terug krijgen. Ik begrijp ineens geen spaans en laat mijn kaartje bij een ander afscheuren en stap in. Maxime valt ook buiten de bus, maar Gerrel adopteert hem ter plekke...en hij mag ook mee.. Wordt wel ff staan. Gerrel slaat div keren aanbod om te zitten af maar zwicht voor een ruige Mexicaan `weliswaar met gemengde gevoelens... is het zo duidelijk dat zij al een dame op leeftijd is.....? Mooie tocht bij invallende duisternis door platteland, dorpjes en steden. Druk verkeer. Lijkt op thuis komen. Playa del Carmen is een (niet te) drukke, gezelige toeristenplaats. We komen gelijk in de hoofd-winkel-straat. Met Maxime op pad naar guest house Po Pol Vuh. We kiezen voor de 2e kamer, met muskietengaas en ventilator. Geen slaapzaal voor Maxime, hij zoekt verder. Wij gaan uitpakken, douchen, betalen, hapje bij de MacD (foei) en pilsje op terras, daarna stevig pitten want de dag duurde 9uur langer.
Dit was het verslag van onze 1e dag, nog 90 keer?
Groetjes Paul en Gerrel onder de parasol in Mexico