Reisverslag 3 Trinidad-2 / Curacao

Island Hopping deel II : Trinidad 2 (zo 22/07 - ma 23/07) en Curacao (ma 23/07 - zo 29/07)

Samenvatting
Vanuit Suriname vliegen we via een stopover van 1 nacht in Trinidad (bezoek aan rode ibissen park) naar Curacao. We verkennen het eiland deels per bus en een paar dagen met een huurauto totdat deze het begeeft... We doen mee aan een historische stadstoer door Willemstad, Paul gaat eindelijk duiken, we genieten de rust in Villa Suzanna en het mooie zwembad , we gaan naar 2 mooie stranden, Paul blijft de pastel kleurige huizen fotograferen...we eten zowel chic/verfijnd als local food.

Smaakmakende details
We besluiten in Paramaribo om Venezula te skippen. Teveel mensen waarschuwen ons "baldadig" om daar niet heen te gaan. We willen op Trinidad nog de rode ibissen zien (op de heenweg was dit in het water gevallen) en het bleek dat we via Port of Spain (Trinidad) voordelig naar Curacao konden vliegen. Op Trinidad kozen wij voor guesthouse Lahiri (http://lahiriguesthousesportel.com) in de wijk Tunapuna, gelegen halverwege tussen aan de ene kant de swamp Caroni en het vliegveld aan de andere kant. Het was eigenlijk bedoeld voor grote groepen; we kregen een giga kamer met 6 stapelbedden en een 2 persoons bed en er was een grote woonkamer. 's Ochtends bleven we in de guesthouse en sloegen de dagmarkt (zeer aanbevolen door eigenaar) over, het was te nat. 's Middags klaarde het gelukkig op.

Khenraj ( business developer ook voor Suriname), de eigenaar van Lahiri Guesthouse bracht ons naar Caroni-Parc (http://www.mytobago.info/reviews/trinidad1.php) en wij gingen om 4 uur pm aan boord van een grote houten platte boot met ongeveer 20 locals en een gids, die ook Khenraj heette. Hij zag ieder beestje, hoe goed het zich ook verstopt had, zo ook slangen die hoog in de bomen lagen te dutten..... Rond 6 uur legden we ergens aan en zagen hoe honderden knalrode ibissen neerstreken op het ongeveer 200 m van ons vandaan gelegen eilandje. De rode kleur hebben ze pas helemaal na 3 jaar eten van krabben en kreeften. De eenjarigen zijn roze en grijs. Het was een mooie, super-relaxte trip.
De volgende ochtend zijn we door de man van de werkster van Guesthouse Lahiri naar het Piarco International Airport gebracht en waren daar veel te vroeg. We boarden in een klein 2-motorig toestel. Rustige vlucht over bounty eilandjes.

Bij de vorige vlucht is Gerrel haar pincet kwijtgeraakt. Dit keer zijn we vergeten een klein flesje met kokosnootolie uit de handbagage te halen ..... dat zijn we nu ook kwijt. We worden opgehaald door Gert-Jan in een oude goudkleurige auto. Hij en zijn vrouw Mimi passen al 10 jaar iedere zomer een maand op de guesthouse als Lady Suzanna zelf met vakantie is in Amsterdam. We nemen onze intrek in Studio Ocean Blue van Villa Suzanna (http://villasuzanna.com).

Na Suriname komt Curacao rijk en heel verzorgd over. Lang niet zoveel troep en ruines en de meeste huizen van steen en mooi gekleurd. Ook de guesthouse is schitterend. We krijgen een welkomstdrankje aan het zwembad van Gert-Jan en zijn vrouw Mimi. We installeren ons maar half omdat Gert Jan ons vertelt dat we zonder auto geen kant uit kunnen. Gerrel onderzoekt dan ook uitgebreid op internet wat er verder voor betaalbare accomodatie is op Curacao. Het blijkt allemaal stukken duurder, zelfs de meest envoudige guesthouse in Willemstad is duurder dan Villa Suzanna.
We besluiten daarom te blijven in Villa Suzanna en een auto te huren. Tineke een kennis van Gert Jan heeft geen enkele auto meer te huur voor ons. Op internet autoverhuur bedrijf KARNAK gevonden als goedkoopste. Er volgt een hele mail correspondentie zonder dat we een naam, telefoon-nummer of adres van de verhuurder weten. Uiteindelijk worden we het eens over de voorwaarden en huren de auto van FP (later wordt bekend dat hij Freek PRET heet) voor € 30 per dag. Het is een KIA Sportage SUV en we kunnen deze auto op woensdag ophalen.

Maandagmiddag en dinsdag ochtend versturen we ons verslag over Suriname en is Gerrel heel erg lang bezig met het verwijderen van haar vamp kunstwimpers (!!). Een hele nare en vervelende operatie omdat de lijm niet los wil laten. Het zit er sneller op dan het er afgaat. Paul is heel blij haar weer naturel te zien... het was te heftig, niet subtiel genoeg. Op de dinsdag zijn we met de bus naar Willemstad gegaan en hebben te voet het centrum verkend: Punda, een mooie wijk met prachtig gerestaureerde gekleurde huizen. Hoewel Gert Jan ons had verzekerd dat het geen doen was met de bus, ging het prima.

Aan de overkant ligt Otrabanda: hier maken we met gids Michael van Stadsherstel een wandeling door de wijk langs historische monumenten en panden. Heel boeiend. We lopen aan het eind door een voormalige junken buurt. Nu een van de mooiste delen van Willemstad. Het is door ene Jacob Dekker omgetoverd in een paradijselijke omgeving. Hij heeft eerst zijn eigen huis gebouwd midden in de wijk en is allengs huizen er omheen gaan kopen en restaureren. Het is nu een heel complex met hotels, restaurants, een museum, een medisch nierdyalise centrum en vergaderzalen: Kura Holanda (www.kurahulanda.com).

Een aantal dagen stond de wind verkeerd en roken we in onze guesthouse de stank van de olieraffinaderij. Niet echt prettig. Gert Jan vertelde dat dit een groot probleem is. In de wijken pal naast de raffinaderij is de sterfte aan kanker significant hoger. Wij roken het terwijl we er behoorlijk ver (12 km ) vandaan zaten!

Paul is gaan duiken bij Duikschool Wedervoort (http://www.divewederfoort.com) de oudste duikschool van Curacao aan de baai Boca Sami (= Michielsbaai). Een rommelige baai waar vooral locals werken, vissen en zwemmen. Onderweg sloeg de motor een keer af en stonden we midden op een kruispunt stil....na 5 minuten, net toen een politieauto met 2 vriendelijke agenten kwamen informeren, kreeg Paul hem weer aan de praat. De duikschool beviel goed, heel profi, een heel goede en betrouwbare duikinstructeur en Paul kwam blij terug van zijn eerste duik (in Blue Bay) na een pause van 2 jaar. Het klaren lukte door rustig afdalen naar 18 mtr en de koralen en vissen waren prachtig en een grote schilpad kon hij zowat omarmen, dit alles voor 90 AGF (plm € 45) all in!

Een andere keer zijn we naar Cas Abao een bounty strand gegaan waar je heel mooi kan snorkelen. Voor dit strand moesten we wel toegang betalen, maar dat was het meer dan waard. Door tripadvisor genomineerd als een van de mooiste stranden ter wereld!!!

Op vrijdagavond gaan we in onze mooiste kleren op pad. We willen Willemstad by night meemaken. Echter halverwege is een heuvel en daar trok onze auto het niet meer. Paul kon de auto nog net in de berm van de snelweg manoeuvreren. Daar stonden we dus..... Gewacht en weer proberen te starten....geen leven meer in te krijgen.... Met ons Nederlandse mobiel lukte het niet om de wegenwacht te bellen... eigenaar in Nederland al op 1 oor (tijdsverschil)....vrouw van de eigenaar gelukkig wel bereikt ...zij heeft zich aangekleed, een takelwagen gebeld en uiteindelijk na 2.5 uur zijn we door de takelwagen naar de garage gesleept en door Jet teruggebracht naar Villa Suzanna by night...avondeten brood met sardines en een duik in het zwembad...
Wij zagen verder af van vervangend vervoer. Vooral Gerrel had het helemaal gehad met deze SUF auto. De rest zijn we met de bus gegaan. Ook prima te doen en veel goedkoper....

Op onze laatste dag in Curacao gaan we lunchen in Mon (Marshe) Bieu, het oude marktgebouw. Hier wordt ieder weekend door lokale chefs overheerlijk en spotgoedkoop eten gemaakt en geserveerd aan lange houten tafels, voor zowel toeristen als locals. In het midden waar ventilatoren staan, zitten meer toeristen.....wij ook want het is er goed warm.. In de stad krijgt Gerrel van Paul een mooie bikini om mee te pronken. We slenteren verder door de wijk Punda, stoppen bij het terras van het Wilhelmina cafe voor een Polar bier onder de wuivende palmen en lopen daarna door naar het strand van het aan de kust gelegn Avila Beach Hotel (www.avilahotel.com). Een verkoelende plons in azuurblauw water, een siesta op een ligstoel met een koele bries uit zee. We liggen aan de voet van een houten pier waar het Blues Cafe op staat. Dit is jazzkroeg waar we niet naar toe konden door de autopech......

Verkwikt gaan we met de bus retour naar het centrum en worden op de Handelskade nageroepn door Nienke en Ward, onze reisgenoten van de excursie in Suriname naar Galibi. Gerrel slaat hun aanbod om samen iets te drinken af omdat ze zich heeft voorgenomen om vanaf het dakterras van Indiaas restaurant Tandoori de zonsondergang te zien en tegelijk een panoramische blik over Willemstad en de zee. Op weg naar het restaurant lopen we door het Hotel Kura Holanda (www.kurahulanda.com). Als we ooit de hoofdprijs winnen of nog een erfenis krijgen, dan willen we hier wel logeren. We hebben helaas niet genoeg tijd om het Museum met Afrikaanse kunst te bezoeken.... volgende keer beter....
Bij Tandoori eten we een overheerlijk Indiaas diner. We wanen ons bijna op een dakterras in Jaipur... We hebben nog even, voor Jet, de vrouw van de autoverhuurder ons om 22.00 uur komt ophalen. Op het gezellige plein bij het Rif Fort strijken we neer bij een terras en genieten van ons biertje onder begeleiding van een live orkest met een begaafde saxofonist ....tot Gerrel plots bedenkt dat we de tickets voor de vlucht morgen zeer vroeg naar Aruba nog niet geprint hebben. ...paniekje.. Zij loopt snel naar de lobby van het nabij gelegen Renaissance Hotel en krijgt te horen dat printen wel kan maar niet vanaf een memory stick ivm virus gevaar. We mogen het wel mailen. Snel Paul losgeweekt bij de muziek en samen met de laptop de mail gestuurd en geprint.
Jet brengt ons naar Villa Suzanna, we pakken in, een laatste duik in het superzwembad en te laat naar bed. Gerrel staat weer eens te vroeg op namelijk om 5 uur omdat haar mobiel niet goed staat. Gert Jan brengt ons om 6.30 uur AM naar het vliegveld. Wij blikken terug op een super mooie week ondanks de autoperikelen.